Allez Mama
Als een van de weinige Bands kreeg deze groep het voor elkaar de Nederlandse hitparade te bestormen met liedjes als « Je liegt dat je barst » en « Volle Maan ». Het ‘geheim’ van dit succes? Nederlandstalige teksten. Ze versmelten stomende Zydeco met Afrikaanse High-life gitaargrooves, alsof die twee werelden voor elkaar gemaakt zijn. Elders smijten ze met allerhande Keltische-Ierse- of Bretonse stijlcitaten, zonder dat het een moment gekunsteld klinkt. Wat ook geldt voor de Nederlandstalige teksten, die op een ontwapende manier allerdaags zijn. Allez Mama vraagt zich goddank nooit af waarom de dag een nacht wordt. Alleen daarom verdient hun eigenzinnige wereldbeat Zydeco een groter publiek dan de Blofs. En minstens zulke grote hits als het enigszins verwante Rowwen Heze (Herman v.d. Horst). Allez mama geeft 80 tot 100 concerten per jaar van kernpodia tot en met de alternatieve festivals. Hun laatste cd, de Dubbele Kick, kreeg vele spetterende recensies (Music Maker, Fret, New Folk Sounds, heaven, Track, Diatonisch Nieuwsblad, OOR enz.) Regionaal goed gedraaid, werkt de band zich in het zweet op zoek naar erkenning. Wat kan je nog meer doen? Helaas is de groep er voorlopig mee opgehouden. Allez Mama
The Cajun Company
…. brengt traditionele Cajun-muziek in een bezetting zoals in de 20er en 30er jaren in Louisiana gebruikelijk was: Harmonika (Cajun-accordeon), akoestische gitaar, 2 violen (lead fiddle en back-up fiddle) en tit fer (triangel). Het avondvullende programma is opgebouwd uit two-steps en walsen zoals die tot op heden op de « fais do do’s », de cajun-dansavonden, gespeeld worden. De swingende two-steps en de hartverscheurende walsen worden gezongen in het oorspronkelijke Cajun-Frans.De kwaliteit van hun muziek heeft ook in Louisiana, de bakermat van de cajun, grote indruk gemaakt. Succesvolle toernees in 1994 en 1996 door de zuidelijke staten van de VS en de nominatie in 1997 voor een prestigieuze award van ‘Le Cajun’ in Lafayette waren het gevolg. Bas van der Poll, Cajun-accordeon en zang. Vera van Heeringen, Akoestische gitaar. Pauline Groenendijk, Lead fiddle. Herman van Rijn, ‘Tit-fer (triangel) en zang. More about The Cajun Company:http://www.cajuncompany.net
Captain Gumbo
Toen Captain Gumbo 1991 de eerste c.d. opnam was Cajun een nog relatief onbekende muziekstijl in Nederland. Dat veranderde snel toen de single « Allons a Lafayette » uitkwam. Het nummer belandde in de top 40, cajun-bands schoten als paddestoelen uit de grond en slagers begonnen zelfs « Cajunburgers » te verkopen. Een nieuwe rage was geboren. Op dat moment was de band op bezoek in Louisiana zelf en speelde daar met hun grote voorbeelden in o.a. New Orleans en Lafayette.Juli 2001 is de nieuwste cd van Captain Gumbo uitgekomen, getiteld « Gumbo nr 5 », en weer bij de maatschappij Music and Words. Captain Gumbo zoekt op deze plaat naar een intiemer geluid: er wordt veel op akoestische instrumenten gespeeld en de muziek is zoveel mogelijk direct opgenomen. « Gumbo nr 5 » klinkt daarom nog meer « cajun » dan de voorgangers. Naast een aantal bewerkingen van cajun-klassiekers bevat de plaat 2 minder bekende nummers van Hank Williams: « Cajun Baby » over de mooie vrouwen van Louisiana, en « Fool about you ». De eigen nummers komen ditmaal niet alleen van accordeonist Mark Sohngen, maar er is ook een liedje van J.W.Roy-gitarist Richard van Bergen en een gevoelig chanson van Klokhuis-presentator Jeroen Kramer : « Sourire de Loin ».Captain Gumbo is in 21e eeuw nog steeds de nummer 1 cajunband van Nederland. De enthousiaste uitstraling van de muzikanten en de aanstekelijke muziek bezorgen de band namelijk een live – reputatie die staat als een huis. Bezetting: Mark Sohngen: harmonica’s, accordeon en zang Gerard de Braconier: gitaar Jan van den Berg: bas Joost Witte: drums en zang Vaste gast:Jan de Ligt: saxofoon (en drums) Captain Gumbo
Catfish
De band Catfish bestaat uit Marien Hogerheijde op zang en gitaar, Wolfert Jumelet op accordeon, John Muis op drums, Andre van der Schelde op bas, David Egter van Wissekerke op viool en Gerrit Rentier op gitaar en zang.Het debuut van de band Catfish in maart 2003 in plaatselijk café De Biet te Zierikzee was de eerste in een lange reeks van gezellige optredens in bruine kroegen. Maar inmiddels heeft Catfish ook met succes het theater aangedaan (“De Mythe” in Goes) en op vele festivals gespeeld (o.a. het Zierikzeese “Anywave” en de “Havendagen”, het prestigieuze « Breda Jazz », “Delft Jazz” en « Bluesfestival Kwadendamme »). Tevens brengt Catfish steevast een vrolijke ontspannen sfeer op uiteenlopende feesten van sportorganisaties en bedrijven. Het wonder van Cajun, Zydeco en Tex-Mex is dat deze muziek op iedere locatie volkomen op haar plaats is door het warmbloedige vrolijke karakter. Catfish brengt muziek die bij iedereen zowel opgetogen verwondering als onmiddellijke herkenning oproept! Catfish
CHECK OUT THE ZYDECO. (nu Zydeco Fever)
‘Aanstekelijke zangkoortjes, een veelheid aan ritmes, hypnotisch repeterend accordeonspel; dit feestelijke plaatje kan niet meer stuk.’ Zo schreef Oor naar aanleiding van de cd Zydeco Frog van CHECK OUT THE ZYDECO. De cd kwam uit in januari 2002, ter gelegenheid van het 13-jarig bestaan van de band, met als speciale gast David Buyle, een van de beste cajun & zydeco violisten in Europa. De pers was unaniem enthousiast over de Zydeco Frog. Het blad Live XS: ‘Een album waar je weer warm van wordt op een koude winteravond.’ ‘Grote klasse, zowel qua songs als qua uitvoeringen’ volgens het Belgische Roots Town Magazine. ‘Ein sehr gelungenes Werk, das man Freunden des Zydeco von heute emphelen kan’ aldus het Duitse Blues News Magazine. En het Engelse blad Juke Blues: ‘For me, the best tracks are the two Nathan Williams numbers Zydeco Hog and Festival Zydeco which both feature lots of accordion and that driving percussion which is the lifeblood of the music.’Ook collegamuzikanten zijn enthousiast. ‘It’s great music for dancing as well as driving on the highway. The Zydeco sounds so damn’ good I can’t believe it. I know a lot of bands in Louisiana that would be out work if you lived here. It’s better than most bands here playing zydeco. The drums and accordion are both very authentic. This cd is smoking hot like a pot of Louisiana Crawfish’ was de reactie van de Amerikaanse zydeco-accordeonist Sunpie.De band werd in het voorjaar van 1988 opgericht. Queen Ida treedt dan op in Paradiso. Het publiek is wild enthousiast. In de zaal is ook accordeonist Peter Mul, al jaren zydeco fan. Meegesleept door het concert stelt hij de volgende dag songwriter en gitarist Kees Spijker voor om een Zydeco band te beginnen. Twee maanden later, vooral gevuld met luisteren naar zydecomuziek en zoeken naar muzikanten is er een eerste bezetting met zangeres en bassiste Ellis Steenbeek en multi-instrumentalist en wasbordspeler Vincent Merkies. De naam van de groep wordt CHECK OUT THE ZYDECO naar een nummer van C.J. Chenier. Drummer Frank Bolder, eerder begeleider van Amerikaanse bluesartiesten zoals Roscoe Chenier, Percy Strother en Smokey Wilson, komt begin 2001 bij de band, in het voorjaar gevolgd door zangeres Aleid Borghardt die haar roots heeft in de countrymuziek.CHECK OUT THE ZYDECO speelt in Nederland, België en Duitsland op festivals, in cafés en op feesten, kortom overal waar zydeco de feestvreugde kan verhogen. Het repertoire is een mengeling van nummers van Chubby Carrier, C.J. Chenier, Queen Ida, Terrance Simien, Nathan Williams, Buckwheat Zydeco en veel eigen materiaal.
Cochon Bleu is een groningse cajunband. In 1994 richten de broers Henk, Hette en André Gubbels de band op, samen met bassist José Cutileiro. Na het aantrekken van accordeonist Ton de Boer maken ze hun eerste CD, ‘Changez les Guitares’. De titel verwijst naar de kreet die tijdens optredens wordt geschreeuwd: Het teken voor Henk en Hette om met elkaar van rol te wisselen als akoestische c.q. elektrische gitarist. De CD wordt in één dag opgenomen en geeft een goed beeld van de energieke liveband die Cochon Bleu na een jaar optreden is geworden.
In 1997 vertrekt Ton en komt accordeonist Jeroen de Jong de gelederen versterken. Met hem behaalt de band successen op prestigieuze festivals in hun woonplaats (d’Oosterpoort Rhythm’n’ Bluesfestival, Noorderzon, drie edities van Swingin’ Groningen, Eurosonic) en daarbuiten (Utrecht, Raamsdonksveer, Amsterdam, Terschelling). Op Oerol speelt de band compleet akoestisch, wat zo goed bevalt dat sindsdien regelmatig de versterkers thuisblijven.
Eind 1998 komt de tweede CD uit: ‘Go Feed The Chickens'(Big Deal 002). Dit mini-album lokt met zijn rauwe live-geluid vergelijkingen uit met The Pogues: Traditionele folkmuziek, met nummers van soms een eeuw oud, gespeeld alsof ze ter plekke worden uitgevonden. Nieuw in het bandgeluid zijn de banjo en de ‘zaagbas-accordeon’. Het laatste nummer op de CD, ‘Sweet Black Angel’ (Jagger/Richards) wordt compleet omgebouwd tot een semi-akoestische cajun-klassieker.
Het levert Cochon Bleu een optreden op in Paradiso tijdens het Rolling Stones-eerbetoon ‘Let’s spend the night together’ (eenOOR/Mojo/Virgin/Paradiso-produktie). Tijdens een verblijf in Portugal treedt de band een maand lang elke avond op, en overdag schrijven de Blauwe Varkens samen nieuwe nummers. Resultaat is een nog gedegener live-set met prettig strakke nummers en een prettig losse presentatie, en een flink uitgebreid repetoire. Na terugkomst boekt Cochon Bleu een studio, en leggen ze de vooruitgang vast in veertien tracks. Het curieuze foekepot-geluid van de zaagbas-accordeon is nog prominenter aanwezig dan op de tweede plaat. De ‘elektische mandoline’ is een nieuwe toevoeging aan het instrumentarium. De band kan intussen bogen op vijf zangstemmen. Ieder bandlid kan op elk instrument wel uit de voeten, zodat regelmatige bezoekers van optredens allang niet meer opkijken van een gitarist op wasbord, een bassist op triangel, een drummer op gitaar Dankzij de zeer positieve reakties van de radio en schrijvende pers is de band inmiddels een veelgevraagde akt op zowel blues-, folk-, jazz- en popfestivals.
DE PERS: ‘Cochon Bleu verdient dan ook een tien met een griffel voor hun tweede volwaardige album.het blijft spetteren door hun geweldige enthousiasme. De band boeit alle veertien nummers. De lardering met een forse dosis humor brengt frequent een grijns op het gelaat van de luisteraar en het totaal zendt een onweerstaanbaar bevel naar de benen, allez danser !!’ (Heaven) »Zonder op geforceerde manier gekunsteld aan te doen presteert men het om tot op driekwart van Relooké aan elk nummer een totaal onverwachte draai te geven. Chapeau! » (Oor).
CHANGEZ LES GUITARES (1996) had La Danse De Mardi Gras (traditional van 200 jaar oud)
GO FEED THE CHICKENS (1998) had Sweet Black Angel (prijswinnende rolling stones-cover)
RELOOKÉ (2000) introduceerde eigen nummers, mandoline, ‘zaagbas’-accordeon en Deux Semaines.
EAU (2003) had Oil (met ‘Schiermonnikoogse’ clip en ‘Schiermonnikoogse’ fanfarepakken). Polonaise (Au Mardi Gras) (2005) is een gratis cybersingle (met ‘idols’-clip) op platexrecords.com (Helaas niet langer online)
IT’S ALL COMING GOOD is de titel van de nieuwe cd (2006).
Met voor het eerst alleen maar eigen werk. En met voor het eerst trekzak, viool en banjo. Het nieuwe album heeft een electrische ‘acid-cajun’- helft, en een akoestische kant, met in één keer in één microfoon gespeelde folk-diamantjes. Cochon Blue
DES FAIS DO-DO
Bestaat uit zes enthousiastelingen die hun hart verpand hebben aan traditionele en daarin gewortelde muziek uit de zuidelijke streken van de Verenigde staten. Het zeer aanstekelijke repertoire bestaat uit Cajun en aanverwante stijlen, tegenwoordig ook wel « Americana » genoemd. Via optredens in kleine kring en mond-tot-mond-reclame is dit stelletje kerels in de kracht van hun leven uitgegroeid tot een regelmatig gevraagde actHet sterke punt van de groep is een gevarieerde instrumentatie in combinatie met een niet aflatend enthousiasme bij het brengen van zowel snelle als langzame, eenstemmige als meerstemmige en vrolijke als melancholieke liedjes waarnaar geluisterd maar waarop zeker ook gedanst, gewalst, gehost en gesprongen kan worden.
Karakteristiek voor de muziek van de Cajuns, een bevolkingsgroep van Franse oorsprong in Louisiana, zijn de eenrijige trekzak (french accordion), viool en natuurlijk de ‘tit fer (triangel) waaraan DES FAIS DO-DO soms de 5-string-banjo toevoegt. Voor de Americana, een mengeling van de verschillende roots-stromingen wordt de french accordion ingewisseld voor de mandoline. Dit geeft aan hoe beide stijlen zich met elkaar laten verenigen, waarbij eentonigheid geen enkele kans heeft!Origineel gebrachte Cajun-klassiekers (Yambalaya) worden afgewisseld met zeker zo mooie nummers als Parlez Nous A Boire en J’etais Au Bal. Cajun wordt natuurlijk in het Frans gezongen.Voorbeelden van Americana worden gevonden in het repertoire van Loudon Wainwright III (swimming song), Woody Guthrie (Do-re-mi) ,zelfs een alt-country band als de Bottle Rockets (Get down river) biedt inspiratie aan DFDD!! (Een fais do-do is overigens in het Frans van de Cajuns de benaming voor een dansfeest.)
Hoogtepunten uit het bestaan zijn een 10-daagse toer door Louisiana, waarin samengespeeld werd met de groten uit de Cajunwereld (D.L. Menard, Eddie LeJeune, Horace Trahan, Leo Abshire), een optreden op de prestigieuze festivals van Raamsdonksveer( 2001/2003),Unna en Baasem(2002) en het maken van twee CD’s, waarvan de tweede op 7 juli 2002 gepresenteerd is. Verder zijn we op drie nationale en internationale verzamel-CD’s te horen. Boekingen en inlichtingen Des Fais Do-Do
Downtown Cajun Band
De downtown Cajun Band is opgericht door Will Pieters. Wil heeft jarenlang deel uitgemaakt van de Cajun Company, waarin hij « seconde fiddle » speelde. Nadat Will de Cajun Company had verlaten kwam hij in contact met de band Except2. Deze band speelde ook cajun, maar wilde het genre beter leren kennen en Will heeft daarbij geholpen.Doordat Except2 ook country speelt, werd het voor Will allemaal iets te veel, dus besloot hij een eigen cajun-band op te richten en wel de Downtown Cajun Band. Ron en Ed waren inmiddels wel besmet met het traditionele « cajun-virus » en maken nu dus ook deel uit van de Downtown Cajun Band.
Ron speelt cajun-accordeon en Ed gitaar. Tevens neemt Ed de zang voor zijn rekening, soms bijgestaan door Ron. Inclusief de viool van Will begon het qua samenstelling ergens op te lijken, maar wat er nog ontbrak was de triangel. Op één van de oefenavonden bij Will thuis zei Will tegen zij vrouw: »Netty, pak jij de triangel eens ». Netty, een cajun liefhebster en kenner pur sang, had de slag wonderwel snel te pakken.Vanaf dat moment waren we compleet en spelen we traditionele cajun muziek in de volgende samenstelling:Netty Pieters : Tit Fer Will Pieters : Fiddle Ed van Dorp : Gitaar en zang Ron van Doorneveld : Cajun accordeon en zang Downtown Cajun Band
Henk de Kat (Les Chats Acadien) Hommage aan Clifton Chenier
Een zwoele zomeravond. Klanken van een accordeonblues. Daarna een opwindende two-step en een meeslepende cajunwals. Ritmisch gestamp erbij op een houten veranda. Omstanders die spontaan meeklappen en invallen bij de refreinen.Die heerlijke sfeer roept de groep Les Chats Acadien op met ‘Hommage aan Clifton Chenier’ een programma vol aanstekelijke Louisiana muziek.De in 1925 geboren Chenier was een vermaarde Amerikaanse accordeonist. Als telg van een vroegere slavenfamilie groeide hij op in de moerassige binnenlanden van Louisisana. Het woongebied van de Cajuns. Die nazaten van Franse vluchtelingen uit Canada brachten hun eigen muziek mee naar het Zuiden van de Verenigde Staten.Chenier maakte de dansmuziek van de Cajuns nog enerverender door de muziek te mengen met Blues. Zijn gepeperde mix met Afrikaanse ritmes noemde hij Zydeco. Chenier groeide uit tot een Zydeco legende. In Europa werd de ‘King of Zydeco’ met ovaties onthaald onder meer op het Jazzfestival van Montreux. Hij overleed in 1998.
North Sea Jazz
Rond 1981 begon Henk de Kat als een van de pioniers in Nederland met Cajun en Zydeco muziek aangestoken door o.a. Chenier. Hij is de oprichter van La Blusa en nu Les Chats Acadien. Op uitnodiging van Paul Acket stond hij 3 keer op het podium van het North Sea Jazz festival, 5 keer op het Heineken festival en op vele bluespodia in Duitsland, Frankrijk en België. De ‘Peetvader’ van de Nederlandse Cajun presenteert nu met 2 muziekvrienden een programma dat is geínspireerd door een tv-documentaire over Chenier. Daarin laat de grootmeester de accordeonblues horen op zijn houten veranda met alleen een ritmische wasbord begeleiding oor z’n broer Cleveland. Een indrukwekkend en swingend samenspel in al z’n eenvoud.
Les Chats Acadien willen diezelfde intense sfeer bereiken in theaters, luistercafé’s en op jazz- en bluespodia. Henk de Kat laat opwindende accordeon improvisaties horen en stuwende baspatronen. Op de planken staan verder Koos Koopmans, een inspirerende cajun violist, en Will Keeris die moerasklanken tovert uit de (slide-)gitaren en dobro. Alle drie zingen zij er enthousiast bij. Tussendoor geven ze uitleg over de interessante geschiedenis van de Louisiana roots. Het ruim 2 uur durende programma bevat naast enkele (bewerkte) klassiekers veel eigen composities. Een daarvan is het ontroerende ‘Clifton’s La-La’ een ooggetuige verslag van één van Cheniers laatste concerten.’Hommage aan Cliton Chenier’ is een prachtige ode aan de vrolijk stemmende Cajun muziek en de dampende Zydeco Blues. Dansen hoort erbij!http://www.cajunband.nl/
la Blusa – cajun & zydeco
5 persVan oudsher is cajun en zydeco bedoeld om op te dansen. De hardwerkende moerasbewoners uit Louisiana hadden daar op zaterdagavond wel behoefte aan. Zij gooiden dus na gedane arbeid hun hooibalen en zorgen aan de kant om tot in de kleine uurtjes muziek te maken en te dansen Deze traditie wordt door LA BLUSA zeker hoog gehouden. Met dit gezelschap ben je verzekerd van een feestelijke,swingende avond!De band heeft echter een zeer eigentijdse sound over het voor een groot deel zelf geschreven repertoir neergelegd, en zo de cajun en zydeco muziek nieuw leven ingeblazen.Wel eens van funky-zydeco gehoord?Of van cajun-rock, of swamp-blues ? NEE ?Luister dan naar onze demos en je zult merken dat je niet stil kunt blijven zitten.
Dankzij haar geheel eigen stijl in de cajun/zydeco, werd La Blusa twee jaar achtereen uitgenodigd om te komen spelen op het North Sea Jazz festival. Daarnaast speelde de band op Jazz Mecca, drie Hieneken Jazzfestvals, de Amsterdamse jazzdagen en op vele blues- en stadsfestivals in Nederland, Belgie, Duitsland en Frankrijk.
Ook verscheen La Blusa inmiddels diverse malen live op televisie en voor de radio. In 1990 bracht de groep haar debuut-CD ‘Dance-on’ uit, met vrijwel uitsluitend eigen werk.In september « 93 kwam de mini-CD ‘Laissez le bon temps rouler’ op de markt.
In 1996 heeft La Blusa haar medewerking verleend aan de verzamel CD ‘Et Toi Amigo’.In 1998 heeft de band in eigen beheer een nieuwe CD uitgebracht ?2 Dance On?, waarvan pas geleden een remix versie is uitgekomenAanstaande zomer ( 11 – 20 aug 2000 ) gaat La Blusa voor een tour naar Tsjechie. Met als afsluiting een optreden op het grootsteTsjechische Zomerfestival in TRUTNOV.
Henk Robers – gitaar, zang, bluesharp
Ronald van Drunen – drums, zang
Ron DS Chen – trekzak
Wouter Kiers – saxofoon, zang
Jan Pardon – bas, zang
la blusa
Louisiana Men / Homesick
Opzwepende zydeco, zompige rhythm ‘n’ blues, smachtende soul en een keur aan prachtige liedjes passeren de revue. Scherpe driestemmige samenzang en opzwepende percussie geven de muziek kleur! Homesick & the Louisiana Men maken enerverende rootsmuziek uit de swamps van Louisiana en de Mississippi Delta. Hun optreden is een avontuurlijke ‘Trip to New Orleans’, met een mix van verschillende muziekstijlen uit deze smeltkroes-stad in het zuiden van Louisiana. Louisiana Men
Red Kidney Beans
Nadat de zydecoband Alligator Express gestopt was heeft Lucas Meertens de Red Kidney Beans opgericht en rasmuzikanten gevonden om de Zydecotrein te laten doordenderen. Op verscheidene kleine en grote festivals hebben zij inmiddels laten zien dat hun vertolking van de Zydeco ook de jongere generatie aanspreekt.De band wordt onder andere geïnspireerd door de muziek van Beau Jocque (een belangrijke grondlegger van de Zydeco Funk), Terrance Simien, Chris Ardoin, C.J. Chenier en natuurlijk door de « uitvinder » van de Zydeco Blues, Clifton Chenier. De Red Kidney Beans schuwen het ook niet om heerlijke Rock en Bluesnummers om te bouwen naar hun eigen dynamische en hoog energetische Zydeco stijl.
Laissez les bon temps rouler!! Red Kidney Beans
River Zydeco Band
Een jaarlijkse thuiswedstrijd voor deze band uit ZydecoZity.
De RiverZydeco Band is een 5-koppige band die je op de meest uiteenlopende gelegenheden tegen kunt komen. Bijvoorbeeld in het jazz-circuit, het blues-circuit, ja zelf af en toe bij de countryfestivals.Toch speelt de band maar één soort muziek namelijk ZYDECO muziek.
Op hun tweede album « Zydekosis verspreidt de band het Zydekosis-virus in Nederland en de rest van Europa. De River Zydeco Band Wil de Wijs : Bas en Zang Peter Rasenberg : Gitaar
Frits Loonen : Drums Jo van Strien : Accordeon Cees Emmen : Zang en Rubboard Karel Emmen : Saxofoon
Topbands in de U.S.A. en Europa zijn er in geslaagd om Zydeco muziek op een moderne manier verder te ontwikkelen, hiedoor wordt Zydeco steeds populairder in alle staten van Amerika, Canada, Europa, en zelfs in Australie.Direct na het eerste concert van de River Zydeco Band in 1990, besloten een aantal muzikale vrienden het eerste Internationale Cajun- en Zydeco Festival te organiseren in Raamsdonksveer. Intussen uitgegroeid tot het meest toonaangevende Cajun- en Zydecofestival in Europa. Ieder jaar begin Juni wordt Raamsdonksveer omgedoopt tot » ZydecoZity ». Tijdens dit swingend en dampend Cajun/Zydeco muziekspektakel speelt de River Zydeco Band samen met Nationale en internationale Bands,….. » ……and they Love it ! »
Swamp
In 1996 richt Marius Bos samen met zanger Leon van der Weiden de Cajun, Zydeco en Tex-Mexband Swamp op. De groep brengt in 1995 en 1996 demo’s uit met onder meer opnamen uit het radioprogramma Muziekmelange van Hanneke Kappen. Swamp wordt aangevuld met gitarist Cor Többen (ex-Harley Jay) en bassist Han Vos. Als Van der Weiden wegens ziekte moet afhaken wordt zijn plaats overgenomen door Tjitte Knol. Aangevuld met drummer Joop Mols (ex-Social Security en I Spy) speelt Swamp op podia en grote festivals als Bevrijdingspop, het Oerolfestival, De Parade en in het Vondelpark Openluchttheater. In het voorjaar van 1998 neemt Swamp een eerste album op in de Sing Sing Studio’s van Milan Ciric te Metslawier. Op de plaat wordt Spaans-, Engels- en Franstalige tex-mex, cajun en zydeco gemengd met blues.In de eerste week van april 2000 verschijnt het tweede album Bayou and Beyond. De plaat verhaalt over een muzikale rondreis rondom Lousiana, Texas, Haïti en Venezuela. Bayou and Beyond is opgenomen in Nieuw Spitsbergen in het Groningse Zuidbroek en door de band geproduceerd samen met Willem Coenen. Jelmer Dijkstra heeft plaats gemaakt voor bassist André van der Werf, maar is nog wel te horen in het nummer Parlez Nous à Boire. Ook bassist Richard Has en gitarist Lex Koopman leveren bijdragen op de plaat.
Na het overlijden van Joop Mols (31 december 2000) neemt Bob Philipse de drums en percussie over. Swamp treed veel op in de volgende samenstelling; Tjitte Knol: zang/gitaar/rubboard/percussie; Marius Bos: accordeon/zang; André van der Werf: basgitaar/zang; Lex Koopman: gitaar/zang; Bob Philipse: drums/percussie. In het najaar van 2003 verlaat Lex Koopman de groep en gaat verder als singer/songwriter. Jeroen Bos komt de groep versterken op gitaar.
In de winter van 2005/2006 neemt Swamp het derde album Voyage d’Amour op. De plaat komt uit in augustus en bevat covers waaronder bewerkingen van traditionals en muziek uit de film Desperado.
Swamp
Teecake
Teecake is in 1996 begonnen als 3 vrouw/mans formatie. René en Richard zijn nog leden van het eerste uur. In de loop van de jaren is Teecake gegroeid tot een 5-mans Blues/Zydeco/Cajunformatie. In 2000 werd de eerste (live-) CD opgenomen. Daarna heeft in 2003 de (studio-) CD ‘Do the Cakewalk’ het licht gezien.Een optreden van Teecake is steevast een verassend spectakel. We spelen alles wat we leuk vinden en met veel plezier. Opzwepende Zydeco, ingetogen Blues, vrolijke Cajun en swingende Bluesfunk wisselen elkaar af. Veel oudere hits in onze huisstijl, een feest der herkenning dus. Door het wisselende instrumentarium klinkt het ook nog elke keer anders. Teecake bespeelt fiddle, mondharmonica, drum, bas, gitaar, accordeon en banjo. Teecake
Zydeco Beach Party
De Amelander zydecoband ‘Zydeco Beach Party’ heeft een cd gemaakt. Na ‘Aveseare’ (1990) en ‘Woar we ok henne goan’ (1994) is dit de derde cd van de Zydeco Beach Party. De eerste twee cd’s van de band waren studio albums. De nieuwe cd is een live album met als titel ‘Mudwalk’. Het is met publiek opgenomen in de bekende Swamp Studio in Raamsdonkveer.Live album
Door te kiezen voor een live album is bereikt dat de opzwepende zydeco, waarmee de Zydeco Beach Party elke zaal plat weet te spelen, nu ook op cd is vastgelegd. Op de cd staan dertien nummers die een perfecte weergave zijn van wat de Zydeco Beach Party in huis heeft. De extra inzet van instrumenten als mondharp, trombone, trompet en sax geeft de band de mogelijkheid met een breed repertoire te komen. Mede hierdoor is de Zydeco Beach Party de trendsetter van de hedendaagse zydeco muziek in Nederland.
Optreden Cloucester, Engeland
Ook op de nieuwste cd zijn de meeste nummers in een up-tempo met stevige Rhythme & Blues invloeden. Een uitzondering is het nummer ‘Walzing With Women’ een mix van traditionele blues, cajun en zydeco. Met het album ‘Mudwalk’ bewijst de Zydeco Beach Party dat het aan de top staat van de zydeco in Nederland. Dit wordt door kenners van deze muziek in het buitenland onderschreven. Zydeco beach Party /
Zydeco Fever
Buckwheat Zydeco, Geno Delafose en C.J. Chenier zijn de grote voorbeelden van Zydeco Fever. Deze formatie rond accordeonist/zanger Peter Mul speelt stevige, dansbare, ‘double-kick’ zydeco in de beste Louisiana traditie.Het idee voor de band ontstond in Lafayette, Louisiana. Peter speelde daar o.a. met Zydeco Force en the Creole Zydeco Farmers in befaamde clubs als El Sido’s en Café Des Amis.Met op bas Rob Verheem (Louisiana Radio), op drums Helmut Korsmit (Bon Temps Rouler), op gitaar Roel Weggemans (Hark the Voice) en op rubboard Koos Nelemans (Red Shots) heeft Peter (Check Out The Zydeco) een waar ‘zydeco sterrenteam’ om zich heen verzameld.
De stuwende bas, de stevige dubbele kick van de drums, de vette gitaarsolo’s, het ritmisch raspende wasbord, en de bluesy accordeon vormen samen het unieke geluid van Zydeco Fever. Allons danser! Zydeco Fever