| SAULIEU CAJUN & ZYDECO FESTIVAL 2009 |
|---|
De 16 de editie van het Cajun en Zydeco festival in het Franse Saulieu begon met het vooruitzicht op regen. De reis op donderdag vond echter plaats onder het genot van een lekker zonnetje oplopend tot bijna dertig graden. Hartverwarmend was ook de aankomst op camping ‘Le Perron’ waar we de eerste ‘big hug’ al te pakken hadden voordat we ons konden aanmelden, dat noemen ze nog eens een ‘thuiskomst’. Het verschil met vorig jaar was wel dat de delegatie uit ZydecoZity behoorlijk gedecideerd was, die waren op toure met de River Zydeco Band. Toch waren er weer veel Hollanders uit alle windstreken die de reis hadden gemaakt naar Frankrijk en op de terrassen was het al een gezellig feest die eerste avond.
Vrijdag was het weleenswaar nog zeer aangenaam van temperatuur maar de organisatie hadden natuurlijk de radarbeelden gezien en besloten om op de binnenlocatie van start te gaan. De aftrap werd gedaan door of Downtown Cajun Band voor een volle bak. Ron van Doorneveld; “Als je hier in Frankrijk wat lepels op de grond gooit dan begint men al te dansen”.
Het was voor Ron al de 11 de keer dat hij het festival bezocht en hij was zeer vereerd dat het er eindelijk van gekomen was om hier ook op te treden. Met Belisiare en de Cajun Roosters werd het al een reuze gezellige middag.
De avond begon met een tribuut aan Martine Manac’h, de Franse danslerares die eerder in april was overleden aan kanker. Ik kon er persoonlijk altijd heerlijk van genieten zoals die dame dansen kon. Op het podium stonden deze avond Grand Prairie Special (Fr), La Petite ou La Grosse (UK) puts daarbij Little Jim in Cris Hall op de drums. De Engelse feestband Elvis Fontenot en de Sugar Bees waren ook voor het eerst in Saulieu en ondervonden dat de kennis van de Engelse taal zeer bedroevend is toch kregen ze het weer voor elkaar een gezellig feestje te boeuwen. Phil Butler; “We hebben in de States in 2003 ook al eens een kleine toure gedaan en daar vertelde men ons dat we geen Cajun of Zydeco speelden maar swamp rock, we stonden echter wel op een groot podium tezamen met alle Amerikaanse grootheden uit de C&Z muziek ”. Corey Ledet, I moet ze echt live gezien hebben en niet uitsluitend beoordelen wat ze op de plaat doen, zij maakten het feestje complete. We vertelden het al eerder maar wasbord speler James is een ras entertainer die het publiek weet te bewerken, crowd control, zoals hij het zelf noemt. Ook hij ondervond echter het taalprobleem maar kon terugvallen op Franstalige backup binnen de groep. Gelijk na het optreden had ik een interview puts Corey in James maar,…. het was toen al wel half drie terwijl de laatste band nog aan het spelen was!
Zaterdag moesten we weer ‘verplicht’ vroeg uit bed om eleven camping buurman Ron te supporten met de Downtown Cajun Band die al begonnen om half elf, we waren een half uur te laat…. pffffff. Het evenement werd nu gelukkig weer op de gebruikelijke plaats gehouden op het bijzonder sfeervolle en schilderachtige marktplein.
s’Avonds werd weer de korte tocht gemaakt naar de feesthal. Ondanks de supergrote dansvloer was het er regelmatig dringen geblazen. Opmerkelijk was deze avond de manier waarop de Cajun Roosters hun optreden beëindigden. Ze legden ieder één voor één hun instrument weg en Sam Murrey kwam naar voren vanachter zijn drumstel onderwijl acapelle de laatste song tezamen verder zingend waarna er langzaam maar zeker stilte in de zaale viel en diegene die het liedje konden te begonnen. Een ander hoogtepunt van de avond was het optreden van de Lafayette Rhythm Devils die de dansvloer weer in tweeën deelde, kijkers en dansers. (de drinkers stonden zoals gewoonlijk dichtbij de uitgang waar de bar facilititen zich bevinden). Na afloop had ik nog een babbeltje mat Blake Miller van de Lafayette Rhythm Devils. Hij gaf mij een stukje educatie betreffende mijn gebrek aan kennis van de band. Dat ik er niet van gehoord had was niet zo verwonderlijk want de band gaat slechts zelden op tour omdat Blake studeert. Dat men hen toch in Frankrijk ontdekt heeft was volgens Blake omdat daar iemand was die zijn huiswerk goed gedaan heeft. Blake speelde eerder in de twee maal voor een Grammy genomineerde band de Pine Leaf Boys en momenteel ook nog Cedric Watson zijn Zydeco Band. Ook dit optreden duurde tot drie uur in de nacht terwijl ze al om vijf uur op de luchthaven verwacht werden. Blake speelde eerder in de twee maal voor een Grammy genomineerde band de Pine Leaf Boys en momenteel ook nog Cedric Watson zijn Zydeco Band. Ook dit optreden duurde tot drie uur in de nacht terwijl ze al om vijf uur op de luchthaven verwacht werden. Blake speelde eerder in de twee maal voor een Grammy genomineerde band de Pine Leaf Boys en momenteel ook nog Cedric Watson zijn Zydeco Band. Ook dit optreden duurde tot drie uur in de nacht terwijl ze al om vijf uur op de luchthaven verwacht werden.
De zondag gingen we al vroeg naar Café Parisien om mijn plaatsje aan het raam te claimen voor de live radio uitzending. I kunt nu eenmaal moeilijk mensen van het nummer één stekje afschoppen. Donderdag had ik daar al twee uur zitten internetten en de snelheid gecontroleerd. Maar hoe ik ook probeerde ik kreeg die dag geen stabiele verbinding terwijl men slechts drie tafels verderop lustig zat te internetten. Het bleek dat ik due te ver van de modem afzat in een volle tent. Alle apparatuur weer afgebroken en verhuist naar achter in het café, jammer want zo kon ik niet meer de microfoon tussen de live muzikanten leggen op het terras.
Verder ging alles gelukkig goed, alle artiesten wisten me te vinden en kwamen hun afspraak te na. Alleen de opnames met de mobiele Windows me computer waren een aanfluiting, veel vervorming, niet uitwisselbaar en twee keer gecrashed! Daar moeten we dus nog even gaan kijken naar een andere optie die gemakkelijk in de zak past.
‘s Avonds weer snel naar het marktplein om te genieten van de muziek en in tot het helaas begon te regenen net voor aanvang van het laatste optreden van de Cajun Roosters. Alles moest dus verkast worden naar de binnenlocatie 100 meter verderop. De biervaten hadden gelukkig de wedstrijd gewonnen van de geluidsboxen en het werd nog een gezellige afsluiting van alweer een bijzonder feestelijk weekend in Saulieu. Ook Organisator Didier Lonjard was tevreden en kon vertellen dat er zeker weer een vervolg komt volgend jaar! We’ll be there.
Henk Mutsaers