| DOMPER OP HET ZYDECO FEEST IN CARDIFF (UK) |
|---|
Dat de hartslag bij velen wat op kan lopen tijdens een Zydeco feest is een bekend gegeven, voor Kees Emmen bleek dit echter net iets te veel. Na het optreden werd hij voor alle zekerheid hiervoor afgevoerd naar het ziekenhuis. Een kleine domper op een verder sfeervol verlopen weekend.
Op de nacht van donderdag op vrijdag werd de reis aangevangen vanuit de Europese hoofdstad van de Zydeco naar de Capital van zuid Wales Cardiff. Een mooie stad met veel verleidelijke shops voor de dames, onze hotel accommodatie was immers slechts een paar honderd meter van de vele winkelstraten een grote shopping mall en de oude overdekte winkel straatjes en historische markten. Een voorjaarszonnetje maakte met een temperatuur van boven de twintig graden de eerste dag compleet. s’Avonds bleek de Masonic Hall waar de optredens plaatsvonden al net zo’n historische achtergrond te hebben, het 150 jaar oude gebouw straalde nog steeds statig zijn schoonheid uit. Op de grote dansvloer kwam het feest een beetje laat op gang vanwege wat problemen met het geluid. (De installatie arriveerde wat aan de late kant) Nadat de thuisband Whiskey River echter begonnen te spelen was de dansvloer al rap gevuld op deze uitverkochte avond. Door deze vertraging kwamen de plannen van Jo van Strien ook niet uit de verf. Hij had graag een extra set gedaan met daarbij de hulp van onder andere Whiskey River’s vioolspeler om wat cajun nummers uit te kunnen voeren van hun recente album die vorig jaar door Curtis Coubello werden gespeeld. Langer spelen was niet mogelijk want met name bij de fanclub kwam de man met de hamer deze keer wat vroeger langs en een voor een zochten deze hun bed op na een vermoeiende nacht en dag.
Op de zaterdag werd de aftrap gedaan met een typisch Engels ontbijt, opgeluisterd door was akoestische klanken van de vroeg uit bed getrommelde muzikanten. Daarna was er weer ruimschoots de tijd om de stad verder te gaan verkennen. Velen maakten de city toer met de dubbeldeks bus en natuurlijk hoort bij zo’n verkenningstocht een bezoek aan één (of meer) van de traditionele Engelse pups. Er waren er genoeg want de stad telt er maar liefst 271.
De tweede avond werden we al vroeg naar een grote camping gebracht buiten de stad door onze bus. Een reisje van een dik half uur. Om uiterlijk twaalf uur diende we in het hotel terug te zijn omdat de chauffeur nu eenmaal gehouden is aan de rijtijdenwet en we op zondag geen speling hadden om de boot tijdig te halen. Hierdoor was het programma omgegooid en mocht in tegenstelling van de vrijdagavond nu de River Zydeco Band van start gaan. De iets te krappe dansvloer stond werkelijk bommetje vol vanaf de eerste klanken en het Engelse publiek dat ook hier in grote getale aanwezig was wist niet wat ze meemaakten in de Ocean Longe. Het ontlokte al tijdens dit eerste optreden de opmerking van de « Landlord » (de kastelein); « Dit is de beste avond ooit die ik hier meegemaakt heb ». Hij runde de tent al ruim vier jaar waarbij er toch twee keer per week een band op het podium stond.
Die zelfde kastelein maakte echter een behoorlijke inschattingsfout door voor de tweede keer die avond een bingo ronde te houden. In tegenstelling tot die eerste ronde was het Hollandse publiek nu niet meer stil te houden nadat ze zojuist voor een lange polonaise gezorgd hadden bij het afsluitende nummer van de River Zydeco Band wat de temperatuur behoorlijk deed oplopen. Om daarna weer stil te gaan zitten ….. een half uur lang gaat dus nooit werken. Hierdoor kwam het optreden van Whiskey River helaas in het water te vallen want juist tijdens hun eerste nummer was het verzamelen voor vertrek met de bus. Op dat zelfde moment bereikte ons ook het nieuws dat Kees Emmen naar het ziekenhuis afgevoerd zou worden nadat hij onwel was geworden. Alhoewel dit voor alle zekerheid werd gedaan was het toch een domper op de avond nadat ‘ons’ bandje net daarvoor voor zo’n geweldige ambiance had gezorgd.
— Henk Mutsaers