Mijn bescheiden medewerking aan het radioprogramma van Henk Mutsaers en Piet Ribbers is ontstaan op een terras van een pizzeria in Saulieu. Henk kwam bij ons aan tafel zitten en zo is het idee ontstaan van de rubriek Ron’s choice. Dat duurde ruim tien jaar, nu met pensioen heeft hij minder tijd en droogden de ideetjes ook wat op.
Toen ik een jaar of 15 was, heel lang geleden, hield ik me al bezig met Amerikaanse muziek en dan vooral Bluegrass, maar ook al Cajun. Ik luisterde veel naar The Byrds, Flying Burrito Brothers, Dillards en andere bands.
Door een plaat van The Dillards leerde ik echte Bluegrass kennen en volgden al snel veel meer artiesten die weer een voorbeeld waren voor de eerdergenoemde Dillards..
Ik wilde die muziek wel spelen, dus kocht ik een banjo, maar het spelen op een banjo viel eigenlijk een beetje tegen. Pas vele jaren later ben ik met een collega gaan spelen en maakte ik enige vorderingen. Later ben ik ook nog dobro gaan spelen en weer accordeon, net als in mijn vroege jeugd. Een aantal jaren speelde ik in een band met de naam Country Stuff en zoals met zoveel bands eindigde ook deze band met een opheffing in goede harmonie.
Bij een optreden in Noordwijkerhout van Byron Berline, liep ik Jaap Spijk tegen het lijf. en deze ontmoeting resulteerde in de oprichting van de band Except2 en wij speelden akoestische country en bluegrass.
Na enige jaren kwam de vader van onze violiste aanzetten met een tape gevuld met Cajun-muziek van Steve Riley and the Mamou Playboys en bijna de gehele band viel als een blok voor deze muzieksoort. En ik herinner me dat ik er het ergste aan toe was. Eerst met een piano-klavier accordeon en later met een twee-rijer harmonica en.nog later met een ??nrijer ?cajun gaan spelen. Tijdens mijn derde Cajun en Zydeco festival in Raamsdonksveer (2000) heb ik contact gezocht met Wim Nagtegaal en van hem heb ik veel geleerd op de Cajun accordeon.
Op een gegeven moment kwam Will Pieters ons leren hoe we als band Cajun moesten spelen en niet veel later richtte hij de Downtown Cajun Band op en zijn Ed van Dorp en ik vertrokken naar de Downtown Cajun Band. Ik ben inmiddels ernstig besmet met het Cajun-virus en een uitermate prettige bijwerking is de kennismaking met Zydeco en de Creoolse muziek geweest.
[19-02-2017] Cajun achternamen
Het is algemeen bekend dat de Cajuns afstammelingen zijn van immigranten die afkomstig zijn uit Frankrijk en na allerlei omzwervingen vanuit onder andere Nova Scotia in Louisiana terecht zijn gekomen. In Louisiana wonen ook Franse immigranten die rechtstreeks uit Frankrijk kwamen, maar ze brachten wel achternamen mee met een Franse herkomst. Behalve Louisiana is er nog een plekje in de Verenigde Staten waar « Cajuns » wonen en dat is in het uiterste Noord-Oosten in de staat Maine en die ligt weer in de buurt van Nova Scotia en ook Qeubec waar Frans de voertaal is. Ook is er in Maine een Nationaal park met de naam Acadia, dus men is het niet vergeten dat daar ooit Fransen woonden. Niet heel Louisiana is Cajun gebied en vooral het gebied ten zuiden van de lijn New Orleans tot Beaumont wordt Cajun Country genoemd. Als men kijkt naar de meest voorkomende namen in Louisiana komt de eerste naam met een Franse oorsprong op plaats negen en wordt voorafgegaan door illustere namen als Smith, Williams, Johnson, Jones and Brown. Zoals wij moppen kennen van Sam en Moos gebruiken de Cajuns daar Boudreaux en Thibodeaux voor en die staan in de Cajun namen lijst op plaats acht en negen. De naam Hebert komt het meeste voor in Louisiana en wordt gevolgd door Landry, Broussard, LeBlanc, Guidry en Fontenot. Dat er Cajun en Zydeco artiesten met Engelse achternamen zal ongetwijfeld te maken hebben met vermenging van de diverse afkomsten van de immigranten en dan zijn namen zoals Riley, Clark, Miller en Reed niet zo vreemd. Ook is het bijzonder dat ook veel Afro-Amerikaanse artiesten namen van Franse originen hebben en die zijn echt niet afkomstig iuit Frankrijk. Zo is de naam Ardoin afkomstig uit Engeland als de naam Arden en verfranst tot Ardoin en elders vond ik een afkomst uit Frankrijk van de naam Hardouin. In Louisiana hoort de naam Ardoin vooral bij mensen van Afro-Amerikaans achtergrond en ik vermoed dat deze mensen ooit een naam gekozen hebben.
1. Adam Hebert : Tit Galop pour la Pointe au Pins
2.Ray Landry : La Valse de Famille
[12-02-2017] Zijn de Cajuns koffie-drinkers?
Cajuns roosteren en malen hun koffie het liefst zelf en vroeger kon je eigenlijk in de buurt van elk huis een koffiegeur ontwaren en als je het even kwijt was rook je de koffie aroma van het volgende huis alweer.
In de buurt van Bayou Lafourge kon je vroeger 40 mijl in de koffiegeur rijden als je daar zin in had. We spreken nu natuurlijk over lang vervlogen jaren toen de wereld nog niet vergeven was van supermarkten en warenhuizen van het type Wallmart. De Cajuns drinken het liefst een « petit noir », toevalligerwijs ook de koosnaam van de zwarte Duitse accordeons van voor de tweede wereldoorlog maar dit terzijde . Een « petit noir » is zoals de naam al aangeeft een klein kopje koffie ook wel « demitasse » genoemd en is uitermate sterk en het is onvoorstelbaar dat sommigen het ook uit grote bekers verorberen.Qua koffie zijn er twee mogelijkheden en de eerste is dat ze het aan het drinken zijn en optie twee is dat er net koffie gezet wordt.Het is een bekend gegeven dat bijvoorbeeld veedrijvers zeer sterke koffie drinken, maar in vergelijking met de Cajuns is dat kinderspel Grootvader begint de dag met een kop koffie in bed, vervolgens een voor het ontbijt, een bij het ontbijt en een na het ontbijt. Op jonge leeftijd begon hij pas om tien uur ‘s morgens met een bakkie en naarmate de leeftijd vorderde werd dat steeds vroeger. Hij wilde liever niet al te vaak koffie, maar wel zodanig dat hij bij elke volgende kop de smaak van de vorige nog in zijn mond had. Het is dus duidelijk dat de Cajuns wel een lekker kopje koffie lusten.
Two Step : Cafe Chaud van Tasso en die titel laat aan duidelijkheid niets te wensen over
Wals : La Valse de Bayou Lafourche van Balfa Toujours omdat het daar altijd naar koffie rook.
[18-12-2016] Lijsten,
Het door mij veelbezochte Cajun Accordion Discussion Group had de afgelopen week weer eens een zeer interessant onderwerp. Het forum wordt bezocht door mensen die Cajun accordeon spelen van over de hele wereld en van alle niveau’s. Zit je omhoog omdat je een tekst van een Cajun song wilt weten, dan biedt het forum uitkomst middels een zeer gewaardeerd iemand uit Frankrijk die van 90 % van het repertoire de teksten digitaal heeft en indien nodig het nummer opzoekt, afluistert en de gezochte tekst op het forum zet en dat niet doet voordat hij gevraagd heeft van welke artiest het gewenste lied is. Problemen met het instrument worden ook vaak middels het forum opgelost omdat er nogal wat bouwers actief zijn op het forum en de meeste daarvan zijn zeer hulpvaardig in dat soort zaken en zetten hun commerciele belangen zonder problemen aan de kant. Ook de verbale ruzies over en weer zijn soms lachwekkend, maar gelukkig is dat de laatste tijd nog maar sporadisch aan de orde. Het artikel van afgelopen week begon met de opmerking van iemand dat Mitchell Reed op zijn website een top tien van LP’s of CD’s had gepubliceerd. Aangezien Mitch een violist is en niet zomaar een, vond de indiener van het onderwerp de lijst nogal fiddle-gericht en de vraag was wat de leden van het forum er van vonden. Ik heb van niemand gehoord dat er sprake was van accordeon discriminatie maar de lijstjes die verschenen zagen er ineens totaal anders uit al waren er natuurlijk ook overeenkomsten want zodra je Canray Fontenot noemt of luistert hoor je ook Boi Sec Ardoin.
Ikzelf heb absoluut niet genoeg aan een Cajun top tien zelfs een tienvoud zou te weinig zijn en ik kijk nu al weer met afgrijzen naar de komende weken van top2000 terreur, waar ik het ook nooit mee eens ben en de keren dat ik wel de euvele moed had om te stemmen vond ik ze niet terug in de lijst der lijsten en ik verheug me dan weer wel op nieuwjaarsdag, waar men de gehele dag nummers draait op radio 2 die de top 2000 net niet gehaald hebben en voor vandaag kies ik een wals en een two step van Moise Robin die ik niet in de diverse lijsten op het forum tegen kwam. Hij begeidt zichzelf alleen met accordeon kondigt zijn nummers zelf aan.
1. Moise_Robin_Le_Gare_Soleil_et_Les_Patates
2. Moise_Robin_JApres_Braillier_Parmi_Les_Etrangers
De link naar het forum:
[11-12-2016] Huizen van de Cajuns,
De Cajuns moesten natuurlijk ook wonen in het waterrijke gebied in Louisiana en zij deden dat in kleine huizen die steeds groter werden en zij bouwden met het materiaal wat voorhanden was in het gebied. In heel Amerika is hout het meest gebruikte materiaal om huizen te bouwen en dat is heden ten dage nog steeds het geval, dus ook de Cajuns deden dat en het hout van de Cypress kwam het meest voor . Voor isolatie van de muren gebruikte men een mengsel van klei en Spanish Moss wat men een soort spouwmuur mee vulde en dat was koel in de zomer en minder koud in de winter en de binnenzijde werd nadat de isolatie droog was gepleisterd met kalk en dat heet in het Engels whitewashing . Schoorstenen werden gemaakt van klei en pas later ook gemetseld van stenen. De daken werden in eerste instantie afgedekt met palmbladeren, later met shingles en dan heb ik het niet over gordelroos, hout en nog later golfplaat. Karakteristiek aan de huizen was dat ze in de loop van de jaren gebouwd werden op blokken of stenen zodat het huis vrij kwam van de grond om water en ongedierte buiten de deur te houden en ook de veranda, porch was een in het oog springend kenmerk. Op veel oude foto’s is te zien dat de huizen niet geschilderd werden omdat dat alleen te doen was voor Cajuns die wat te besteden hadden en een veel gebruikte uitdrukking in vroeger tijd was « too poor to paint and too proud to to whitewash » De afmetingen van de huizen was in de meeste gevallen zodanig dat het huis dieper was dan breed. Tegenwoordig zijn de huizen in Louisiana heel wat luxer en als je ooit enig idee wilt hebben van hoe de Cajuns vroeger woonden kun je naar het openluchtmuseum in Lafayette gaan of een cabin huren in Breaux Bridge bij de Cajun Cabins.
Omdat het deze keer over huizen gaat, ben ik op zoek gegaan naar muziek waarin het huis een rol speelt en waarachtig heb ik zowel een wals als een two step gevonden.
De wals is van The Carriere Brothers en de two step van Savoy – Doucet Cajun Band.
1. Quitte la Maison van Savoy – Doucet Cajun Band.
2.Plante dans la porte de ma maison van The Carriere Brothers
[20-11-2016] Leon Russell,
Het is me het jaartje wel, want de ene na de andere muzikant legt het loodje. Vorige week zondag betrof het slechte nieuws Leon Russell, die op 74 jarige leeftijd overleed in zijn slaap. De laatste jaren sukkelde hij nogal met zijn gezondheid. Ik weet dat ik in dit programma nu enigszins buiten mijn boekje ga, maar ik moest wel. In de volkomen terechte aandacht voor zijn overlijden hoorde ik vooral zijn rol als studiomuzikant omdat hij op zeer veel opnames van grote sterren speelde en lof over zijn prestaties als liedjesschrijver met Delta Lady van Joe Cocker en Oude Maasweg van de Amazing Stroopwafels en dat laatste nummer is gebaseerd op Manhattan Island Serenade. Hij was de Einstein van de muziek, want anders wordt je door je collega’s niet de « meester van ruimte en tijd » genoemd. Geboren in Lawton, Oklahoma, van waaruit zijn muzikale loopbaan in Tulsa begon. Voor mij was Leon Russell vooral Hank Wilson, wat een alter ego was van hem. Als Hank Wilson heeft hij een paar prachtige country platen gemaakt en daar hoor je niemand over en dat laatste is de reden dat ik in deze uitzending toch maar een beetje van het rechte pad ga. Een rechtvaardiging van dit alles is dat ik hem op Youtube heb zien spelen met Doug Kershaw maar dat terzijde. Leon Russell heeft namelijk een stem die uitermate geschikt is om country ballades te zingen in hun puurste vorm en dat is verre van de stijl die in veel gevallen uit Nashville komt en punk/rockartiesten als Mike Ness en John Fogerty hebben dat in het verleden ook gedaan. Omdat ik toch geheel verdwaald ben heb ik voor twee klassiekers gekozen.
1. The Window Up Above
2. She Thinks I Still Care
[06-11-2016] The Cajuns Volume 1 en 2
Twee LP’s die zijn uitgebracht in de jaren zeventig door het Sonet label een Europees label met vestigingen in Scandinavie en Engeland. In eerste instantie ging het om een onafhankelijk label wat jazz wilde promoten, maar daar kwam in de loop van tijd allerlei soorten volksmuziek bij zoals Cajun en Zydeco en het inmiddels in een grote maatschappij opgegane Sonet heeft de wereld veel mooie muziek gebracht. De twee LP’s zijn uitgebracht in 1973 met op Volume 1 de Balfa Brothers met Nathan Abshire op kant 1 en aan de ommezijde de Ardoin Brothers maar eigenlijk Gustave (Boi Sec) met zijn zonen Morris en Lawrence . Volume 2 is gevuld met onbekendere bands, waarvan sommige leden dan weer wel beroemd zijn zoals op kant 1 Preston Manuel en Sady Courville in de Grand Mamou Orchestra die jarenlang een band waren in een radioprogramma. Op de achterzijde de Branch Playboys met voor mij alleen onbekende achternamen en Bessyl Duhon met Carol Rachou die triangel slaat. Bessyl is de zoon van Hector Duhon die de vaste maat van Octa Clark was en Carol was de eigenaar van de La Louisiana studio’s in Lafayette waar ook heel veel moois is vastgelegd. Met deze twee LP’s zou men zo maar een uitzending kunnen vullen maar ik maak een keus van twee nummers. Dat worden twee nummers van de Volume 1 en wel twee two steps om het verschil tussen Cajun en de Creoolse variant daarvan te laten horen.
1 De Balfa Brothers met Lacasinne Special
2. De Ardoin Brothers met My Hay (Donnez moi ma Chapeau)
[23-10-2016] Andre Thierry
Andre Thierry is een grootmeester op alle mogelijke accordeons van eenrijer, tweerijer, drierijer en ook de chromatische klavier met 120 bassen en hij heeft een fantastische eigen band heeft met de naam Zydeco Magic. Ik heb het al eerder over hem gehad en hij is afkomstig uit Richmond, Californie , maar zijn ouders en grootouders hebben hun Louisiaanse afkomst nooit verloochend en Andre is opgegroeid in een omgeving die doordrenkt was met Zydeco en Creoolse muziek. Als bands uit Louisiana kwamen optreden in Californie was het huis van opa en oma het verblijfadres en Andre was daar vaak. Ook Clifton Chenier was daar regelmatig te gast en aan de manier waarop Andre de 12 kg zware 120 basser te grazen neemt hoort men duidelijk de invloed van Clifton maar dat moet echt door opa en papa Thierry komen en het luisteren naar Clifton van Andre zelf, want Clifton heeft ooit alleen maar zijn accordeon laten zien toen Andre drie jaar oud was. Wat ik vaak mis bij de chromatische accordeon is juist het gebruik van de baskant en die 120 knoppen zitten er niet voor niets en Clifton, Andre en ook anderen lieten ze wel horen zoals ook Henk de Kat dat deed en dan blijkt dat het accordeon eigenlijk een compleet orkest is op de drums na dan. Door de aanwezigheid van bas en drums is het ook niet zo eenvoudig om dat goed uit te versterken tijdens optredens zodat het vaak niet goed hoorbaar is. Dat geldt bij Cajun evenzo en ook daar vaak ongebruikte baskant al zijn het er maar twee op een eenrijer bij aanwezigheid van bas en drums.
Pine Jap Boogie Woogie met alleen begeleiding van drums en de bassen van de accordeon zijn duidelijk aanwezig en als tweede nummer Trouble in Mind een langzame blues speciaal voor Henk.
[30-09-2016] Buckwheat Zydeco ,
Stanley Dural Junior is vorig weekend overleden op 68 jarige leeftijd en hij was onder zijn artiestennaam Bhuckwheat Zydeco een bekende verschijning in het genre.
Geboren op 14 november 1947 in Lafayette en zijn vader was een bekwame Creole accordeon speler maar zelf hield Stanley meer van Rhythm and Blues. Zijn bijnaam Buckwheat dankte hij aan zijn gelijkenis(als kind al) met een figuur, ook Buckwheat geheten uit een film of serie. Hij was oorspronkelijk een organist en heeft als zodanig in menig band gespeeld en Clarence « Gatemouth » Brown was er een van. In 1971 richtte hij zijn eerste eigen band op Buckwheat & the Hitchhikers en dat was een Funk band, maar later kreeg hij van Clifton Chenier een uitnodiging om in zijn band orgel te komen spelen en hoewel hij nog steeds geen echte Zydeco liefhebber was, kwam hij er wel achter dat Zydeco zeer populair was en vooral het effect op het danslustige publiek vond hij geweldig. In 1978 kreeg hij wat accordeonles van Clifton en een jaar later richtte hij zijn eigen Zydeco band op en er wachtte een internationale carriere op hem waarin hij met vele grootheden uit allerlei genres heeft gespeeld zoals Eric Clapton, Keith Richards, Robert Plant, Willie Nelson, Mavis Staples, David Hidalgo, Dwight Yoakam, Paul Simon, Ry Cooder and many more. En ook Grammy award nominaties zijn hem ten deel gevallen.
Aan de reacties op Facebook afgelopen week was te zien dat hij zeer geliefd was in Louisiana en dat heel veel jonge artiesten hem hoog hadden zitten. Na Don Montoucet een paar weken terug is ons weer een icoon ontvallen en ik hoop dat er steeds weer jonge muzikanten klaar staan om de fakkel over te nemen. Om ook zijn liefde voor andere muziekgenres kies ik voor een nummer(5 minuten) van zijn laatste CD Lay Your Burden Down met de geweldige Sonny Landreth in een glansrol op slide gitaar. Het is een bluesnummer uit 1929 en geschreven door Memphis Minnie en Kansas Joe McCoy.
When the Levee Breaks ook in een versie van Led Zeppelin te vinden.
[11-09-2016 ] Jimmy Breaux en Hunter Hayes
Vorige week stond er iets op Facebook over Hunter Hayes en het was gepost door Jimmy Breaux. Hunter Hayes is inmiddels een zeer bekende country artiest, speelt geweldig gitaar en nog 29 andere instrumenten, schrijft zijn eigen songs die ook door anderen tot hit gepromoveerd worden, maar als klein mannetje stond hij met een Cajun accordeon op de planken bij Hank Williams Junior. Het was een ironische bijdrage van Jimmy omdat hij als tweevoudig Grammy-winnaar (als lid van Beausoleil) zelden werd gevraagd voor een foto en iedereen wil met Hunter Hayes op de foto.
Hij voelt zichzelf een echte vertegenwoordiger van de Cajun cultuur omdat hij overal op de wereld die muziek heeft gespeeld en altijd op zijn accordeons en hij refereerde aan het feit dat Hunter Hayes, hoewel hij nog steeds fantastisch accordeon speelt soms contracten tekent waarin staat dat er tijdens het optreden geen accordeon gespeeld mag worden. Ik denk dat ze elkaar heel goed kennen omdat ze allebei afkomstig zijn uit Breaux Bridge.
De reacties op Facebook waren hartverwarmend , want er waren ineens heel veel personen die wel met Jimmy op de foto wilden en veel grappen over zijn lengte (1.55) natuurlijk.
Twee nummers van de CD A little Bit More Cajun uit 1991 en laat dat nu het geboortejaar van Hunter Hayes zijn.
1. Wafus Two Step/ Talles des Ronces
2. Valse d’anniversaire
[ 10-07-2016 LP Balfa Brothers ,J’ai vu le loup ]
Over het nummer waarnaar de LP vernoemd is wordt beweerd dat het een volks- of kinderliedje met een middeleeuwse oorsprong en de Balfa’s hoorden het lied toen ze ooit in Frankrijk waren en zijn het daardoor gaan spelen in een Cajun versie. De wolf , de vos en der wezel stellen in dit lied de autoriteiten voor en wel de Koning, de adel en de kerk voor die zo veel mogelijk weghaalde bij het gepeupel in de vorm van belastingen en zich vervolgens kostelijk vermaakte met het binnengehaalde. Deze LP is opgenomen in 1975 met alle broers nog erbij, geproduceerd door Gerard Dole en ook bijzonder is dat er geen muzikanten buiten de familie meedoen. Meestal maakten de Balfa’s gebruik van accordeonisten zoals Hadley Fontenot, Nathan Abshire, Ray Abshire, Nathan Menard,…. maar op deze plaat doen ze alles zelf. Rodney’s zoon Tony speelt op deze LP wel mee en hij speelt gitaar en triangel . De accordeon wordt dus in een paar nummers gespeeld door Dewey en Rodney. Er staan nummers op deze plaat warvan je niet onmiddellijk denkt dat het typische Cajun muziek is, maar die hebben meer een folkie geluid en gaan terug naar de tijd dat de accordeon nog niet in beeld was. Wat mij uitermate bevalt in deze muziek is de prachtige sound van de twee fiddles van Dewey en Will Balfa de geweldige drive in de gitaar van Rodney en niet te vergeten de stem van de laatstgenoemde. De nummers die ik kies worden dus gezongen door Rodeney en dat zijn :
1: Je suis content d’etre un cajun (two-step)
2: Tous les deux pour la meme (wals)
[ Octa Clark en Hector Duhon ]
Deze twee heren leefden van 1904 tot 1998 en van 1915 tot 2000 en de eerste heb ik al vaker besproken, maar omdat ik een LP op de kop getikt heb via Discogs (soort marktplaats voor LP en CD) zit daar zomaar een weer wat extra informatie bij. Octa en Hector maken muziek vanaf ongeveer 1928 en hebben dat, met enkele onderbrekingen jarenlang gedaan en deze Lp stamt uit 1983 en is later ook op CD uitgebracht. Ik heb het al eens eerder over Octa Clark gehad omdat hij een van mijn favoriete accordeonspelers is , maar ik wist weinig over zijn leven. De twee waren al buren en of vrienden ver voor 1928 en waren woonachtig in een agrarische omgeving ten westen van Lafayette in het plaatsje Judice. Octa kreeg een mondharmonica na het schoonmaken van een schoorsteen voor de buurman, omdat hij als klein mannetje in die schoorsteen paste en dat was ook in Engeland jarenlang gebruikelijk en die mannetjes werden niet beloond met een muziekinstrument. Verder speelde Pa Clark ook accordeon , dus dat ging Octa als vanzelf ook doen. Hector ‘s eerste fiddle was natuurlijk een sigarendoos model en met katoenplukken verdiende hij een echte fiddle. Samen speelden zij met The Dixie Ramblers in de hele omgeving en de verdiensten daarvan waren een mooie aanvulling op het inkomen van de boerderij en voor Hector ook nog van de winkel. Tijdens hun loopbaan hebben zij ook perioden niet gespeeld vanwege drukke werkzaamheden thuis.
Bessyl Duhon is een zoon van Hector en dat is een multi-instrumentalist die jarenlang een vast bandlid van Jimmy C. Newman is geweest en hij speelt op deze LP mee met ook de gebroeders Doucet van Beausoleil op gitaar, mandoline en fiddle.
Together again heet de plaat, wat voor Cajuns Ensemble Encore moet zijn.
1. La Valse De Grand Bois
2. Bosco Stomp
[ 12-06-2016 ] Andre Thierry, Facebook
Niet zo lang geleden zag ik een filmpje van deze gigant op Facebook tijdens een accordeonfestival in Duitsland en hij speelde in zijn eentje een blues op een hele grote rooie Hohner 120 bas van vele kilo’s.
Wat een beheersing en virtuositeit en ik kon maar aan ??n man denken, namelijk Clifton Chenier omdat Andre op dezelfde wijze gebruik maakt van de 120 knopjes tellende baskant.
Als Cajuin-fanaat, volgens mijn buurvrouw had ik nog nooit van hem gehoord en na wat verder zoeken bleek dat Andre Thierry grootmeester is op alle mogelijke accordeons van eenrijer, tweerijer, drierijer en ook de chromatische. Verder bleek dat hij een fantastische eigen band heeft met de naam Zydeco Magic.
Hij is geboren in 1979 in Richmond, Californi? en zijn moeder Olivia Guillory kwam uit Basile en pa Gregory Thierry kwam uit Jennings ook in Louisiana. Hij is vooral be?nvloed door zijn grootouders van moeders kant, waar vaak bekende artiesten uit Louisiana logeerden als ze in Californi? moesten optreden.
Clifton Chenier was daar ook ooit en toen Andre drie jaar oud was, nam Clifton hem bij de hand en showde hem zijn accordeon en sinds die tijd stimuleerde de vader van Andre hem om accordeon te spelen en bleek al snel dat hij een supertalent was.?
Vanaf zijn twaalfde jaar heeft hij zijn eigen band en bij opa en oma kwamen nog steeds grote namen langs zoals John & Geno Delafose, Danny Poullard en vele anderen.?Het is helemaal niet zo verkeerd om af en toe eens uit de cajun-tunnel te stappen en hier wordt ik uitermate blij van.
Two Step: It’s about time op een rijer
Wals:? Old Time Waltz? op drierijer
[ 08-05-2016 Geno Delafose ]?
Geno Delafose komt naar Europa en speelt tweemaal in Pontchartrain ??nmaal in Virton.
Geno is geboren in 1972, dus kan min of meer gerekend worden tot de jongeren, maar met al die jonge figuren van tegenwoordig is hij ook al een oudje. Hij groeide op in de omgeving van Eunice op zijn achtste stond hij in de band van zijn vader wasbord te spelen. Ongeveer in 1990 ging hij accordeon spelen en was hij tot 1994, toen zijn vader overleed, het voorprogramma en speelde hij in het verdere verloop van het optreden weer wasbord bij Pa Delafose.
Geno speel net als zijn vader alle accordeons, dus chromatisch en diatonische eenrijer, twee en drierijer. Het mooie van Geno vind ik dat hij net als zijn vader de Franse taal grotendeels trouw is gebleven en zijn manier van spelen kun je? het best omschrijven als old-school en is ook te horen dat ook Cajun-muziek van grote invloed is geweest. Voor mij wordt het in Frankrijk de vierde keer dat ik hem ga zien en horen omdat hij lang geleden in Saulieu was en ik heb hem tweemaal in Louisiana gezien. Tijdens het Crawfishfestival in Breaux Bridge speelde hij tegelijkertijd met Steve Riley dus was het een beetje heen en weer lopen tussen de twee podia. Het mooiste optreden was op een zondagmiddag in Whiskey River Landing gelegen op een dijk langs het Atchafalaya Basin bij het plaatsje Henderson .
Het is een houten etablissement op palen waar het goed dansen is, want het bouwwerk neemt moeiteloos het ritme over van de aldaar spelende band en bij Geno zit het ritme geramd, als ik het zo mag zeggen.
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar laat deze kans niet voorbijgaan want zo vaak verlaat Geno Louisiana niet omdat hij liever op zijn ranch verblijft. Hij is en blijft net als zijn vader een cowboy zonder pistolen maar met een accordeon. Een blues en een wals en ze duren even 
1: Bernadette (Blues)
2: Tit Monde? (Wals)
[ 17-04-2016 ] Steve Riley en Doug Kershaw,
De eerste LP? met muziek uit Louisiana die ik kocht was er ??n van Doug Kershaw met de titel Spanish Moss en na nog twee LP’s bleef het rustig op het Cajun front, maar een cassettebandje met Steve Riley bracht daar in 1994 op stormachtige wijze verandering in. Begin 2014 kreeg Steve van iemand een Sterling accordeon cadeau en nadat hij dat op Facebook had gezet kreeg hij een brief van Doug Kershaw, die ook in het bezit van een zeer oude Monarch accordeon en ook ruim 250 jaar oude fiddles op de plank had liggen bij zijn verzameling. Alle instrumenten in puike conditie en Doug wilde eigenlijk samen met Steve? opnames maken met deze oude accordeons en fiddles. Tussendoor bleek een neef van de vrouw van Steve ook in het bezit te zijn van twee Sterlings uit 1918 en 1920 en op die van 1920 is de eerste opname van Jolie Blonde ooit gemaakt door de Breaux Freres.? Nu heeft? Steve naast zijn hedendaagse Cajun Accordeons maar liefst 4 van die oude Duitse juwelen, maar op deze opnamen gebruikt hij ook een accordeon van Eric Martin met extra knoppen voor bas en melodie om meer toonsoorten mogelijk te maken en dankzij Joel Savoy is al dit moois vastgelegd op een wonderbare CD met de titel Face To Face.? Nu is Doug langdurig weggeweest uit Louisiana en was hij ook buiten het Cajun Genre ook een groot artiest en hij zegt zelf dat hij zijn Cajun Roots nooit verlaten heeft en dat hij ze meenam over de hele wereld en ze nu na 78 jaar heeft teruggebracht naar huis. Ook is hij dankbaar dat hij de gelegenheid heeft gekregen om dit allemaal te doen en ook Steve was vereerd dat hij? deze oude songs op oude instrumenten mocht spelen met ??n van de meest legendarische muzikant die uit de Cajun muziek komt. Alle nummers op deze CD zijn alleen met accordeon en fiddle.
?
Twee nummers zoals gewoonlijk:
1. Midnight Waltz
2. Louisiana Man een grote hit ooit van? Doug Kershaw
[ 10-04-2016 ] Balfa week
Elk jaar rond deze tijd organiseert Louisiana Folk Roots het evenement Balfa Week.Dat evenement is een week lang traditionele muziek uit Louisiana met Cajun, Zydeco en Creole muziek met optredens van sterren uit het genre, dansen tot je er bij neervalt en voor de muzikanten een keur van lessen voor alle instrumenten die een rol spelen in deze muziek.
Beginners Cajun Guitar: Brazos Huval
Gevorderden Cajun Guitar: Sam Broussard
Beginners Cajun Accordion: Blake Miller
Gevorderden Cajun Accordion: Steve Riley
Gevorderden Creole/Zydeco Accordion: Preston Frank
Vergevorderden Cajun Accordion:?Jonno Frishberg (Sunday and Monday); Paul Daigle
Beginners Cajun Fiddle: Gina Forsyth
Gevorderden Cajun Fiddle (two classes): Courtney Granger and Kevin Wimmer
Gevorderden? Creole/Zydeco Fiddle: Ed Poullard
Vergevorderden Cajun Fiddle as well as Cajun and Creole Vocals: David Greely
Dan zijn er nog danslessen en uitgebreide culinaire lessen voor de Bourgondi?rs.
Vroeger werd de Balfa week gehouden in het prachtige Chicot State Park tussen de vele wateren daar en kon men genieten van de prachtige natuur aldaar en vooral de avondschemering is daar schitterend met al die geluiden van vogels en Bull-frogs en dat lijkt heel wat meer op oerwoudgeluiden dan wat we hier in de diverse voetbalstadions horen. Enige jaren terug? waren er werkzaamheden in het park en is de Balfa Week verhuisd naar het openlucht museum in Lafayette en het lijkt er op dat ze daar blijven. Ook de jams, die gepland en spontaan zijn,? zijn te gek en je kunt daar met de groten de aarde musiceren, die ook diverse optredens verzorgen met hun bands. Van mensen die er geweest zijn is het zeer de moeite waard en kun je zeer veel opsteken.?
1: Courtney Granger Domino Two-Step
2:? Jesse Lege Edward Poulard Tolan Waltz
[ 03-04-2016 ] Dewey Balfa & Cajun Fiddle,
?
Zoek opdrachten op het onvolprezen Marktplaats leveren wel eens buitengewoon gewenste resultaten op. Ik zal u niet vermoeien met mijn vier favoriete zoektermen, maar het zal niet verbazingwekkend zijn dat Cajun ??n van die vier is en nadat ik mij eerst door de kookboeken, spijkerbroeken, kruiden met zeezout, Porsche Cajun later Macan genaamd, Avaya Cajun netwerk Switch, Spicy Bar Cajun Hunter en allerlei dingen waarin het woord Cajun voorkomt? zag ik een LP voorbijkomen met Dewey en Rodney Balfa? op het Folkways Label.
Deze LP is een initiatief van Tracy Schwartz, die als lid van de New Lost City Ramblers veel voor de Old Time Muziek betekent heeft. Maar hij wilde ook Cajun leren en daarvoor is hij naar Louisiana gegaan en hij heeft flink wat opgestoken van Dewey Balfa en het Tracy Schwarz Trio heeft ook twee mooie traditionele CD’s gemaakt. Op kant?1, want een LP heeft kanten vertelt Dewey wat hij gaat doen en geeft hij voorbeelden zijn manier van spelen. Het eerste wat ik laat horen is het gebruik van de slide, wat een glijdende toon geeft en dat laat hij horen in Port Arthur Blues. Zo spreekt hij over de Drone-sound en dat effect is eigenlijk het nabootsen van het geluid van een doedelzak, waar een aantal pijpen steeds dezelfde toon geven en op de viool gebruiken Cajuns daarvoor steeds een open snaar en de gitaar van Rodney orgelt er doorheen zoals het hoort. Aan het begin van dit fragment hoort u de naald een zachte landing maken om maar even aan te geven dat het hier echt om vinyl gaat. Kant 2 is gevuld met opnamen van een radio programma? The Basil Cajun Hour en achtereenvolgens komen la Valse de Reno en Madeleine voorbij en beide gezongen door Rodney Balfa.? Halverwege hoort u gesproken tekst die ook te horen is op de CD La Pointe van Balfa Toujours.? Ik moet tot slot wel bekennen dat ik wel alles heb moeten omzetten naar digitaal, want vinyl is niet meer overal maar het is bezig aan een onstuitbare opmars.
1.?Dewey Balfa Kant een
2. Dewey Balfa Kant twee
[ 13-03-2016 ] D.L. Menard
De bijna 84 jarige Doris Leon Menard is een van mijn favoriete artiesten uit Louisiana en ik heb hem 5 keer mogen ontmoeten in Louisiana. Afgelopen week postte zijn kleindochter dat hij er niet zo best aan toe is op het moment. Hij heeft pas geleden een pacemaker gekregen en in een van zijn benen is een stent geplaatst en zijn andere been is binnenkort aan de beurt. Zijn kleindochter schreef ook dat zijn hart erg zwak was. In 2011 waren wij met alle leden van de band in Louisiana en wij hadden een ontmoeting met DL Menard bij Maison Begnaud te Scott, waar hij vaste prik optrad voor toeristen die daar per bus afgeleverd werden. Wij hebben daar ruim een half uur zitten spelen en hij heeft aandachtig naar ons geluisterd en hij zei ook dat hij genoten had van ons en hij verbaasde zich over bepaalde nummers die wij speelden waarvan hij nog nooit gehoord had. DL heeft altijd tijd en belangstelling voor anderen en een optreden van hem is behalve muziek ook entertainment, want hij is behalve zanger ook een soort van cabaretier. Ook de manier waarop hij gitaar speelt is voor cajun apart, want na een ontmoeting met David Bromberg in 1973 ging hij basloopjes spelen tussen de akkoorden.
Hij is wellicht de bekendste Cajun artiest en velen hebben met hem muziek gemaakt op het podium, plaat of cd. Dewey Balfa, Marc Savoy, Ken Smith, Eddie LeJeune, Blackie Forrester, Terry Huval, Ray Abshire, Sonny Landreth, Lionel Leleux, Raymond Francois, ……….. DL was altijd een buitengewoon levenslustige man en ik hoop dat DL nog lang onder ons blijft en nog een beetje van het leven kan genieten. Omdat hij ook aardig wat nummers zelf heeft geschreven heb ik wat eigen nummers van hem opgezocht.
1. The Water Pump met Ken Smith en Eddie LeJeune
2. Je peux Pas Oublier met Dewey Balfa en Marc Savoy
[ 06-02-2016 ] Zachary Richard,
Vorig jaar hebben we het al eens over Zachary Richard gehad in verband met het nummer Travailler c’est trop dur.
Hij is geboren in 1950 in Lafayette waar hij ook zijn school periode doorbracht en in 1972 studeerde hij cum laude af aan de universiteit van Lafayette. Behalve muzikant is hij ook dichter en schreef hij drie bundels met gedichten en ook kinderboeken. Op achtjarige leeftijd begon zijn muzikale loopbaan in een kerkkoor in Lafayette en later leerde hij ook accordeon en gitaar spelen. Op zijn dertiende wilde hij gitaar spelen, want hij had er genoeg van om over de heer te zingen en omdat hij een fan van de Rolling Stones was, ging hij nu de muziek van de duivel spelen zoals hij in een recent interview zei.
Zijn eerste zeven platen zijn geheel in het Frans en hij woonde toen in Canada en is daar ook onderscheiden voor zijn inspanningen om de Franse taal en cultuur van de Franse immigranten te promoten. Hij bekommert zich ook al heel lang voor het behoud van de natuur in gebieden in Canada en Louisiana.
Vanaf 1981 is hij steeds meer songs in het Engels gaan schrijven. Een zeer veelzijdig iemand dus, die ook op zijn instrumenten uitstekend uit de voeten kan, maar het niet zo nauw neemt met de tradities.
Hierdoor is hij ook buiten het genre bekend geworden.
Ik heb twee CD’s van hem en beide uit de tweedehandshandel gehaald en op die twee schijven weinig echte Cajun, maar wel enkele prachtige nummers waarin hij in ieder geval wel accordeon speelt.
1. Ma Louisana, waarin hij de mooie dingen van zijn geboortestreek schetst
2. Sunset on Louisiana, met aan het einde de wals Madame Sosthene
[ 28-02-2016 ] Sugar Cane, Rice, Cotton and Corn Country
De eerste Cajuns die zich vestigden deden vooral aan veeteelt, maar later rond 1790 ging men over op het verbouwen van allerlei soorten gewassen. Door de uitvinding van de gin in 1793 , een ontkorrelmachine nam net verbouwen van katoen een aanvang en in 1795 lukte het ene Etienne de Bor om rietsuiker tot korrels te verwerken en daarna ging men ook veel meer suiker verbouwen.
Bij beide producten komt het begrip korrel voor en bij suiker is het gewenst , maar bij katoen niet en de eerste stap in het proces van katoenproductie is het ontkorrelen en ontpitten van de ruwe katoen.
Veel van de producten zijn streekgebonden en rietsuiker wordt vooral in het zuidoosten onder New Orleans van Louisiana gedaan, de rijst is vooral in het zuidwesten te vinden in de buurt van Crowley en katoen vooral in het noorden van Louisiana.
Hoe zit het dan met de mais ?
Net als hier wisselden de boeren van product en naast suikerriet , maar ook naast katoen plantten de boeren mais en naast de rijst werd het andere jaar het land begraasd door vee. Later kwam daar nog de teelt van rivierkreeft naast het verbouwen van rijst.
Geheel tegen mijn gewoonte in deze keer geen Cajun muziek, maar een lied over suikerriet van Mary Gauthier die wel afkomstig is uit Louisiana en het is een allesbehalve vrolijk lied en het handelt over de nadelige effecten van het verbouwen van sukerriet en deze dame is nogal gespecialisserd in niet van die vrolijke teksten, maar daar wordt ik dan weer best vrolijk van.
En een nummer van Creedence Clearwater Revival over katoen en ook dat moet kunnen want deze band heeft ook een nummer gemaakt met de titel Down on the Bayou en zo klets ook ik eens alles recht, al is het nog zo krom.
1. Cottonfields van Creedence Clearwater Revival van Willy and the Poor Boys
2. Sugar Cane van Mary Gauthier
[ 14-02-2016 ] Dallas J Roy ,
Afgelopen week is op 88 jarige leeftijd Dallas J Roy overleden en hij is vooral bekend om zijn samenwerking met Andrew Cormier en zijn zang kwaliteiten voor Cajun Muziek en La Valse de Kaplan en Cajun from Church Point wel zijn bekendste nummers. Hij heeft een groot deel van zijn leven in Oost Texas doorgebracht en trad veel op in de Rodair Club in Port Acres vlakbij Port Arthur en Nederland samen met Andrew Cormier and the Rambling Aces. Zijn vrouw Gloria Bourque, die in de streek een eigen radioprogramma doet of deed en zij is ook opgenomen in de Cajun Hall of Fame vanwege haar inzet voor de Cajun cultuur, bezocht de club veelvuldig met haar ouders en daar hebben zij elkaar leren kennen. Ook Dallas Roy en Andrew Cormier zijn ooit onderscheiden voor hun prestaties in de Cajun muziek door CFMA en wel in 2001 en 1999. Accordeonist Charles Ray Thibodeaux heeft in 2008 een CD gemaakt ter ere van Andrew Cormier en Dallas Roy heeft daar aan meegewerkt. Ook Charles kwam als kind of jongeman vaak in de eerder genoemde Rodair Club.
Ter nagedachtenis aan Dallas J. Roy
1. Valse de Kaplan
2.Cajun from Church Point
[ 30-01-2016 ] Vestiging van de Cajuns in Louisiana,
Nadat de Engelsen de Cajuns hadden gedeporteerd uit Acadia, nu Nova Scotia geheten, moesten er na 1755 mensen gevestigd worden in Louisiana en dat was toen in Spaanse handen. De Spaanse autoriteiten vestigden de overwegend arme Cajuns aan de buitenkant van niet Indiaans gebied ten westen van New Orleans en vanaf 1764 ook ten noorden van New Orleans in onontgonnen gebieden langs de Mississippi. In beide gevallen zijn de gebieden waar de Cajuns zich vestigden steeds verderuitgebreid over de prairies en langs de vele bayous/kreken in het gebied. De grond toekenning langs de rivieren ging volgens het zogeheten « Riverbank Pattern » , dus er ontstonden aangrenzende stukken land langs de rivieren zodat er transport mogelijkheden over water ontstonden en zo’n beetje iedereen had ook buren. Later zijn ook wegen aangelegd die de rivier volgden zodat er ook transport over land mogelijk werd. Iets verder van de rivier oever verwijderd konden de bewoners hout uit de bossen halen om te kunnen stoken en eventueel hun huis te verwarmen in de sporadische koude dagen in het broeierige Louisiana, waar het overigens ook kan vriezen. Op de prairie werden de stukken land verdeeld volgens het « checker board pattern » , dus een soort dam- of schaakbord patroon en dat werd later door de Amerikaanse overheid het Rectangular System of Surveys genoemd en dit systeem is ook voor dorpen en steden gemeengoed geworden om de grenzen te stellen. De eenheid die men gebruikte om de grootte van de stukken land aan te geven was de arpent en dat is zowel een lengtemaat (van 193 voet / 58,5 meter) als een oppervlakte maat (vierkant 193 x 193) van oud Franse oorsprong.
1: La Valse De Bayou Teche van Savoy-Michot Cajun Band (Bobby Michot)
2: Creole Stomp van Ray Abshire
[ 24-01-2016 ] Laatste elpee Balfa Brothers,
Kortgeleden zette Courtney Granger (neef van de Balfa familie) een hoes van een grammofoonplaat op Facebook en die elpee kende ik en dat was een van de eerste Cajun platen die ik heb aangeschaft na twee elpee’s van Doug Kershaw. De betreffende langspeler heet Cajun Days van de Balfa Brothers Orchestra. De opnames begonnen in maart 1978 in de nog steeds bestaande La Louisiana studio in Lafayette en werden na enige vertragingen door beschikbaarheid van muzikanten pas later in het jaar afgerond.
Van de Balfa’s doen alleen Dewey en Rodney mee en Tony de zoon van Rodney. In februari 1979 kwamen Rodney en Will Balfa om het leven bij een auto-ongeluk en dat gebeurde een paar weken voordat er nieuwe opname sessies gepland waren.Dewey was door zijn verdriet bijna gestopt met muziek maken , maar Tony heeft hem overgehaald om weer te gaan spelen. Dat overhalen kwam door een interview met Tony, die nog een tiener was, waarin hij zei dat hij in de voetsporen van zijn vader Rodney de traditionele muziek wilde blijven maken. Deze LP is uitgebracht op het Sonet label(1957) uit Zweden en geperst in Engeland omdat ze iets met een het Engelse platenlabel Storyville hadden. Sonet was vooral gespecialiseerd in Jazz maar ook wat tegenwoordig roots muziek wordt genoemd werd niet vergeten en in 1991 heeft gigant Polygram beide labels ingelijfd.
1: Enterre Moi Poi
2: La Valse de la Famille
[10-01-2016] Oorsprong Cajun Muziek,
Cajun muziek heeft zijn oorsprong in de traditionele muziek die door de Franse immigranten is meegenomen vanuit Frankrijk naar eerst Nova Scotia en vandaar naar Louisiana. Dat waren vooral ballade-achtige liederen die tegenwoordig nog zelden ten gehore gebracht worden maar die wel de basis zijn van wat tegenwoordig Cajun muziek is. Toen de Cajuns in Louisiana arriveerden hadden ze weinig of zelfs geen instrumenten bij zich en zongen ze hun liederen a-capella inclusief handgeklap en het stampen van de voeten voor het ritme. Pas later gingen ze viool spelen en dat waren er meestal twee en voor het ritme kwam de triangel er bij. Doordat Louisiana gezien kan worden als een smeltkroes van culturen is het niet meer dan logisch dat de gitaar er ook bijkomt en rond 1900 ook de accordeon en wel de diatonische eenrijer die tegenwoordig meestal cajun-accordeon genoemd wordt. Door allerlei invloeden uit andere bevolkingsgroepen werden de Cajuns ook nogal beinvloedt door de Country-muziek en andere stijlen en was het rond de tweede wereld oorlog zo dat een band als de Hackberry Ramblers populair was en zij waren de eerste die electrisch versterkt speelden. Bas, Steelgitaar en drums werden gemeengoed in Cajun muziek en dat is nog steeds zo.
Rond 1900 speelden ook de Creolen die erg leek op de muziek van de Cajuns en ook zij stopten er zaken in die ze leuk vonden en op die manier ontstond Zydeco muziek met eigenlijk twee stromingen met de diatonische accordeon en daar tegenover de chromatische accordeon met veelal pianoklavier. Voor alle stijlen geldt dat het dansmuziek is en dat hoor je altijd, want stilstaan is bij deze muziek haast onmogelijk.
1. Cedric Watson met A Kiss Ain’t A Contract met duidelijk Bretonse klanken.
2. Huval, Duval & Fuselier J’ai Passe Devant Ta Porte met een melodie die afkomstig is van een klassiek gitaar-concert.
[20-12-2015] Cajuns en andere bewoners van Louisiana en water,
 |
|---|
Zoals bekend is het gebied in Louisiana waar de Cajuns wonen zeer waterrijk en de eerste Cajuns vestigden zich vooral langs de vele kreken of rivieren oftewel Bayous in Cajun Frans.? In het door waterwegen gedomineerde gebied konden de bewoners met hun bootjes overal naar toe en was het ook een niet onbelangrijke voedselbron. Wel was waakzaamheid altijd geboden, want niet alle waterbewoners daar zijn allemaal even vriendelijk en zeker niet ongevaarlijk. Maar zowel? vis, kreeft en alligator waren niet veilig voor de Cajuns en velen dieren zijn ge?indigd in de Gumbo.
De afstanden tussen de kreken waren soms te groot en was het ooit nodig om ook tussen de kreken watervoorzieningen te hebben en ook die waren aanwezig, want het vlakke gebied was bezaaid met natuurlijke vijvers en vlakbij die vijvers vestigden zich ook bewoners en het vee kon drinken uit de vijvers in het Engels pond geheten en in het Frans Platin of Marais en de laatste was een slordige uitvoering van de eerste. Het vee bestond uit koeien, paarden, varkens, schapen, kippen en als stadsmens vergeet ik er vast een paar. Niet alle beesten mochten in de buurt van de vijver komen en vooral de wilde zwijnen werden uit de buurt van de vijver gehouden vanwege hun neiging om alles ongevraagd om te ploegen, maar voor de zwijnen groef de boer een gat of kuil, een dig genaamd, waarin regenwater verzameld werd en waarin de ijverige viervoeters hun gang konden gaan.? De vijvers waren ook een prima plek om eenden te houden en ook de canard is een niet onbelangrijk ingredi?nt in de Cajun keuken. De grotere vijvers leveren gedurende het hele jaar water, maar bij langdurige droogte willen de kleinere wel eens droogstaan. Het water uit de vijvers werd niet gebruikt als drinkwater en daarvoor sloegen de meeste bewoners een put waaruit? het water met een emmer omhoog gehaald werd en de meer draagkrachtigen gebruikten een handpomp.
Muzikaal gezien ga ik voor het transport, want in Two Step Saint Marie van Les Freres Michot bezingt en schreef Bobby Michot hoe hij met zijn bootje naar zijn geliefde roeide.?
De wals wordt La Valse de Marais Bouleur of soms Marie Buller maar in deze context ga ik toch voor Marais en die arme vrouw is vernoemd naar een niet zo mooie vijver met rafelige oevers maar het lied gaat natuurlijk over scheepsladingen narigheid en gespeeld door Harry Trahan en zijn band en gezongen door zijn dochter Lisa en? op fiddle zijn toenmalige schoonzoon Mitch Reed.
?
1: Two Step Saint Marie van Les Freres Michot
2: La Valse de Marais Bouleur van Harry Trahan
[06-12-2015] Columbus Fruge.
Eind jaren twintig van de twintigste eeuw zijn de eerste opnames gemaakt van Cajun muziek en ik zag afgelopen week? Columbus Fruge langskomen? en ook hij kan gerekend worden tot de pioniers die toen al zijn vastgelegd en nog steeds te beluisteren. Columbus? « Boy » Fruge uit Arnaudville? begon op zeer jonge leeftijd? met accordeon spelen, trad al op toen hij pas? 11 jaar was en in ongeveer 1929? maakte hij enige opnames? voor het Victor label en dat label had iets met His Masters Voice te maken omdat het overbekende hondje bij de platenspeler met? hoorn op de waarschijnlijk bakelieten plaat staat. Over zijn leven is erg weinig bekend volgens mensen die het weten kunnen,? maar ik heb gevonden dat hij geboren is in 1908 op een website over genaelogie en hij speelde veel samen met fiddler J. Gauthier. Het eerste nummer is een nummer over een kikker en getiteld Saute Crapaud en ik hoor er vooral een Franse deun in zoals die tegenwoordig op Balfolk bijeenkomsten gespeeld worden. De wals die ik gekozen heb is Bayou Teche Waltz waarin hij het zingen tot een minimum beperkt.
[22-11-2015] Roepende in de woestijn,
Alweer een maand geleden was ik in Bristol voor het Cajun & Zydeco Festival en ik heb daar genoten van de sfeer, de muziek, het eten, een biertje en wat al niet meer. De bands en muzikanten die er speelden, had ik wel eens eerder gezien en die staan garant voor goede muziek. Joe Le Taxi sprong er wat mij betreft uit met strakke Zydeco en ook de Flatville Aces bevielen mij zeer en ik heb Gavin Lewery zelden zo blij gezien tijdens en optreden.
De week na het Festival was een soort oversteek van West naar Oost die? via Cheltenham(voor de Cotswolds), Cambridge, Colchester(vlak bij Harwich) eindigde in Harwich. In Engeland zijn in elke stad muziekwinkels, waar ik meestal toevalligerwijs net langsloop, voor instrumenten en/of? CD’s/LP’s te vinden maar net als in Nederland is de bak C&Z zeer summier of onvindbaar en informeren naar deze muziekstijlen levert bijna altijd vragende blikken op van de altijd deskundige verkopers.? Colchester, de oudste? stad van Engeland werd gesticht in 43 door de Romeinen en was gedurende 20 jaar de belangrijkste stad van de kolonie en nadat een horde Kelten onder leiding van koningin Boudicca, met wie het slecht is afgelopen,? het toenmalige Camulodunum? en ook Londinium geplunderd hadden werd het huidige Londen de hoofdstad. Colchester is geen grote stad, maar er zijn veel zeer oude huizen en resten uit die tijd te bewonderen. Platenwinkels waren er een stuk minder, maar er was wel een platenbeurs in een oud kerkje. Dat kon ik natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan en ik vond daar ongeveer tien stands met bakken vol LP’s, CD’s en aanverwante zaken. Ik besloot om alle handelaren aan te spreken over C&Z, maar dat gaf weinig resultaat al moet ik zeggen dat deze heren wel wisten wat C&Z was. Ik raakte aan de praat met een koopman, die een groot liefhebber van de oude Nederpop was en alles wist van de Bintangs, Cuby, Motions, Q65 en noem maar op. Tijdens dat gesprek kwam een andere handelaar aanzetten met een single van Jackie Callier met Allons Danser en hij wilde er niets voor hebben want hij had met mij te doen dat er voor mij niets te vinden was op de beurs. « Lost in the desert « , was wat hij tot slot tegen me zei.
?
1.? Allons Danser van Canray Fontenot en Boi Sec Ardoin
2. Valse de Balfa van de CD Evangeline made
11-10-2015 Arhoolie Louisiana Cajun Music,
Arhoolie is een platenlabel zoals eigenlijk ieder platenlabel zou moeten zijn en dit soort labels kiezen voor cultuut, historie of kwaliteit zonder rekening te houden met commercie als heeft vooral het Rounder Label? het ooit erg getroffen met een artiest als Allison Krauss. Arhoolie is dus niet het enige label wat op deze manier werkt en Rounder, Sonet, Folkways zijn andere voorbeelden.Tussen 1969 en 1975 heeft Arhoolie een serie van 6 LP’s uitgebracht? en sinds vorige week ben ik de trotse eigenaar van de hele serie, waarvan ik 1 exemplaar ooit zelf had gekocht in de 70-er jaren, op vinyl met grote dank aan Bob de Kreek die ze voor mij gescoord heeft op een grote platenbeurs. De platen zijn gerangschikt in perioden en wel de 1920’s, de early 30’s, String Bands of the 30’s,from the 30 -50’s, early years 1928-1938 en als laatste de early 50’s. Zoals ik ooit wel eens eerder heb aangegeven is het een wonder dat al deze muziek bewaard is gebleven en dat geldt natuurlijk niet alleen voor dit genre, maar ook voor alle andere stijlen waar eerder genoemde labels zich altijd sterk voor gemaakt hebben. Alle zes de hoezen van de LP’s staan boordevol informatie, dus ik heb weer wat bronnen om onderwerpen te maken voor mijn rubriek en ik bewaar ze voor als ik het even niet meer weet Mijn muziekkeuze voor vandaag bestaat uit de Walker Brothers , waarvan Lawrence later zou uitgroeien tot een echte ster in het genre.
1: La Breakdown La Louisiana wat verassenderwijs een wals is ?
2: La Vie Malheureuse een buitengewoon vrolijk lied , waarin het pleurer niet van de lucht is.
14-06-2015 Cajun Home Music,
Meestal gaat mijn inbreng over een muzikant over een ander onderwerp uit de cajun muziek en/of cultuur. Gerard Dole is een van de Europeanen die al in de jaren zeventig erg geinteresseerd was in Cajun en alles wat daar bij hoorde.? Gerard was ook een getalenteerd accordeon-speler en kort geleden heb ik een LP van hem gescoord met instructie materiaal voor de Cajun-accordeon. Maar hij is ooit Louisiana rondgetrokken met een recorder en heeft net als Alan Lomax opnames gemaakt bij mensen thuis. Daar zitten beroemdheden bij als Dennis McGee met Sady Courville, Marc Savoy en Les Freres Landreneaux, maar de meeste zijn gewoon mensen die lekker thuis ook muziek maken. Deze opnames zijn terecht gekomen op een CD/LP met de titel Cajun Home Music en uitgebracht in 1977. Er staan stukken op met alleen maar zang van ??n persoon, of iemand met een mondharmonica afgewisseld met zang en ook alleen maar een accordeon, dus heel wat anders dan we gewend zijn als we naar een voltallige Cajun band luisteren.? Aangezien ik gewend ben om maar twee nummers aan te leveren, gaat mijn aandacht in deze uit naar Elisabeth Landreneau en accordeonist Narcisse Cormier, waarvan ik het niet kan laten om twee nummers te laten horen en dat moet kunnen omdat het zeer korte stukjes zijn Elisabeth zingt en speelt Tit Galop Pour Mamou en zij speelt de melodie er valt een stilte en zij zingt een stukje weer een stilte en mondharmonica spel. Zoals zij tussendoor zingt zonder enige begeleiding was in huizen heel normaal in Louisiana. Narcisse Cormier is een accordeonist waar ik echt nog nooit van gehoord heb en ik stuur Madeleine en La Valse Du Grand Marais(moeras). Hier is weer zo mooi het geluid van de baskant te horen en tot mijn grote spijt is dat uit de modernere Cajun nagenoeg verdwenen, omdat het lage werk wordt waargenomen door bassist en drummer en de Cajun accordeonist veelal de baskant niet meer gebruikt.
07-06-2015 Milton Vanicor,
Toen ik in 2010 en 2012 in Louisiana was heb ik de eer gehad om Milton Vanicor te ontmoeten, te horen spelen en zingen en hij was toen 92 jaar oud, maar hij had nog steeds een buitengewoon krachtig stemgeluid en zijn spel op de fiddle was bijzonder en zeker old school. De plaats waar wij hem ontmoet hebben was in Eunice bij de wekelijkse jam in het Savoy Music Centre op zaterdagmorgen, waar Milton al jarenlang wekelijks bij aanwezig is. Er is niet veel te vinden op internet, maar iemand kwam op een gegeven moment naast me zitten en zei tegen mij, « weet je wie dat is ? » en ik moest hem het antwoord schuldig blijven. Hij vertelde mij dat het Milton Vanicor was, all 92 jaar oud en vroeger in de band van Iry LeJeune gespeeld. Iry LeJeune was de best verkopende platen artiest uit de jaren 40 en de vroege jaren 50 maar hij overleed helaas in 1955 op 27 jarige leeftijd en heeft ons veel moois nagelaten en zijn nummers worden nog steeds gespeeld.
Ongeveer twee weken terug verschenen er op Facebook berichten over het feit dat Milton Vanicor ziek was en gisteren is hij overleden op 96 jarige leeftijd na een kortstondig ziekbed. Op ??n van de jams heb ik zelfs het geluk gehad om naast hem te zitten en bij toeval zette het gezelschap de Love Bridge Waltz in en dat was toen een nummer wat ik van buiten ken en op het moment dat het moest wees hij naar mij van doe je best maar. Dat heb ik toen maar geprobeerd en de volgende zangbeurten waren voor Milton, Robert LeBlanc en Harry LaFleur. Met alle instrumentale breaks erin begon het meer op de Long Bridge Waltz te lijken en na afloop zie Milton tegen me dat ik net zo zong als toen hij jong was. Ik werd daar ineens een meter groter na dat compliment en na wat ik later begreep was dat Milton Vanicor ten voeten uit. In zijn lange leven heeft hij in de tweede wereldoorlog dienst gedaan op een oorlogsschip in de Grote Oceaan en daar is hij wegens heldenmoed voor onderscheiden. Ook heeft hij, zelfs tot vorig jaar, zich ingezet voor jonge mensen die zich wilden bekwamen op de fiddle en gaf hij nog workshops op festivals en daar werd hij ook door hedendaagse muzikanten ge?erd door hem te vragen het podium te betreden en meet te spelen en het is werkelijk een genot om te zien hoe jonge muzikanten zoals Joel Savoy? met bewondering staan te kijken wat Milton allemaal uitspookt op zijn fidlle. Met mijn mooie herinneringen aan hem wil ik hem ook eren met twee nummers van Iry LeJeune waarvan zeker is dat hij meespeelt.
23-06-2013 Website Cajun Music
Deze website met het adres www.npmusic.org wordt beheert door Neil Pomea uit Colesville Maryland en dat doet hij al sinds 2002. Voor mij persoonlijk is deze site een goudmijn met zoveel te downloaden muziek die onmogelijk nog via de normale kanalen te verkrijgen is. Verder veel links naar allerlei sites met informatie over Cajun muziek zoals een link naar Joe Bussard met een enorme 78 toeren platen collectie voor de jaren 20-30 en Lyle Ferbrache voor de jaren 40/60 en de laatste levert voor productie kosten CD?s met niet te vinden oude opnamen uit de Cajun Muziek. Ook muziek van nog levende artiesten staan op de site en natuurlijk met toestemming en daar komen niet de eerste de beste langs zoals Ray Abshire, David Greely,Cory McCauly,Robert Jardell, Jesse L?g?, Chris Miller, Ganey Arsement en zij maken zo natuurlijk ook een beetje reclame voor hun huidige projecten. Op de artiesten pagina worden regelmatig oude opnamen geplaatst en omdat ik de laatste nieuwe nog niet binnen had, heb ik vier nummers van Jack Leger and the Cajun All Stars gekozen, waarvan ik er maar twee opstuur. Ik zou anders te veel zendtijd opslurpen
24-03-2013 Hubert Maitre and the Triangle Aces
Hubert was vorig jaar te gast in Pontchartrain en is een van de weinig nog levende oude stijl zangers in het Cajun gebeuren en dat was voor velen van ons een geweldige ervaring.. Hij is geboren in 1940 en speelde vanaf zijn negende jaar mee op dansfeesten met zijn ader en moeder. Hij was altijd een veel gevraagde zanger/gitarist en speelde erg lang bij Lawrence Walker en na diens overlijden bleef hij deze band trouw toen Don Montoucet daar de accordeon ging spelen. Hij tourde onder andere met Eddy LeJeune door Europa en speelde ook op de meeste platen van Eddy mee. Met zijn huidige band speelt hij elke maandag in Randoll’s , een van de bekendere restaurants in Lafayette. Ook is hij met zijn tijd meegegaan en dat blijkt uit het nummer La vieille chaudi?re noire van Camey Doucet waarin de pedal steel nogal aanwezig is, maar in de hedendaagse Cajun is dat normaal.
17-03-2013 Nieuwe ontwikkeling voor de cajun accordeon ?
Ik ben een trouwe en regelmatige bezoeker van het Cajun Accordeon Forum op internet en ook Facebook is een site waar ik wel eens kom. Ik had de afgelopen week een vraag op het forum gesteld over het gebruik van de baskant van een Cajun Accordeon. Ik gebruik de baskant eigenlijk altijd en omdat ik aan die kant maar twee knoppen heb , beschik ik ook maar over twee accoorden. Op een C accordeon is dat trekkend aan de balg een G (akkoord en grondtoon) en duwend tegen de balg een C(ook accoord en grondtoon) . Cajun muziek is niet bepaald muziek waarin veel accoorden gebruikt worden, maar als het er meer dan twee zijn, heb ik een probleem met een Cajun accordeon omdat daar maar twee accorden op zitten. Als een lied in de toonaard G gespeeld wordt, dan wil daar nog wel eens een D-akkoord bijzitten en die zit niet op mijn C-trekzak en speel ik vals.
Is dat erg ? Het antwoord is nee, want dit geeft de Cajun muziek het aparte geluid nu eenmaal. Legt een ieder zich daar bij neer. Ja en nee. Ja geldt alleen voor de « traditionalisten », zeg maar de « zwarte kousen Cajuns » Nee geldt voor nieuwlichters, die zich wat aantrekken van medemuzikanten die roepen, « he valsspeler » Een aantal jaar geleden waren de Hackberry Ramblers in Raamsdonksveer en het viel mij meteen op dat Edwin Duhon een trekzak gebruikte met een baskant van een andere trekzak. Hij had maar liefst vier basknoppen, dus meer bassen.
Tijdens ??n van mijn bezoeken op Facebook, zag ik dat Steve Riley een accordeon had besteld bij Eric Martin in Frankrijk. Deze accordeon heeft hij samen met Wilson Savoy bedacht en zich daarbij laten inspireren door bouwers/spelers uit Quebec, die ook veel op eenrijers spelen. Om het nog ingewikkelder te maken hebben zij nu 13 in plaats van 10 knoppen aan de melodie kant en net als Edwin Duhon 4 basknoppen. Op een C- trekzak zitten tonen die alleen overeenkomen met de witte toetsen van een piano, dus C,D,E,F,G,A,B, dus geen kruizen en/of mollen. Op dat nieuwe ding zorgen de drie extra toetsen voor het toch aanwezig zijn van die kruizen en mollen. Dan kun je net zo goed een vierkorige drie-rijer kopen en ben je helemaal klaar. Wat vind ik er van? Ik begin er zelf niet aan, maar in de handen van Riley of Savoy zal er best mooie muziek uitkomen.
10-03-2013 Poullard,Poullard and Garnier
Deze CD uit 2001 is van de broers Danny en Ed Poullard en D’Jalma Garnier en is bijna geheel instrumentaal .
Voor mij was Danny Poullard de bekendste , omdat hij voor zijn overlijden (63 jaar) lid geweest was van de California Cajun Orchestra, waarvan ik al heel lang twee CD van bezit. Zijn broer Ed heb ik pas later ontdekt en die maakt weer deel uit van Les Amis Creole en ook bleek hij uitstekende accordeons te bouwen. Deze muziek valt onder zogenaamde Creoolse variant zo tussen Cajun en Zydeco in zoals Amedee Ardoin, Boi Sec Ardoin, Canray Fontenot, de Carrierre Brothers, Goldman Thibodeaux en tegenwoordig ook Cedric Watson.
Deze muziek werd zo gespeeld voordat deze muziek flirtte met stijlen zoals Rhytm and Blues , Rock, Blues en ging Zydeco heten. Daardoor kwamen er ook andere instrumenten zoals drums, basgitaar, saxofoon en wat al niet meer bij.
Het Two step nummer door mij gekozen is Jolie Bassette, omdat daar in gezongen wordt.
De manier waarop de walsen gespeeld worden op deze CD is wel enigszins speciaal, omdat ze toch wel heel erg ouderwets klinken. En zo komen we bij het dansen en mijn keuze Rosina is een voorbeeld waarop men vroeger een dans deed die de Baisse Bas genoemd werd. Deze dans werd redelijk stationair gedaan en bestond uit wat heen en weer gestap(driemaal) , twee keer draaien(met de klok mee) , dan weer heen en weer maar nu starten met het andere been en weer draaien maar nu tegen de klok in. Ik kan je verzekeren dat het niet eenvoudig is om alles uit elkaar te houden en blessures liggen overal op de loer.
24-02-2013 Huval, Dupuy & Fuselier Cajun Band
Ik ben twee keer in Louisiana geweest en de eerste keer in 2010 kwam ik in Scott op een Jamsessie terecht en de opkomst was niet om over naar huis te schrijven. Het bleek dat ze er pas mee begonnen waren en die avond was ik de enige accordeonist. Op die avond was er een fiddler van 13 jaar en die speelde pas 3 maanden, maar hij speelde elk nummer mee en het was indrukwekkend wat iemand in zo’n korte tijd kan en een jaar later bij ons tweede bezoek was hij gewoon al vreselijk goed. Zo’n talent valt natuurlijk op en op de jams in Scott is het tegenwoordig een drukte van belang en komen ook beroemde muzikanten hu kunsten vertonen. In de loop van de tijd kwamen er filmpjes van Zach Fuselier op youtube waar hij optrad met Joe Hall en ook met een band van jongelui en tot mijn verassing hadden ze inmiddels een CD gemaakt en eindelijk heb ik het schijfje ontvangen van ome BOL, want die hadden op de site staan.
De band bestaat uit:
Zach Fuselier(15) ? Fiddle en zang, Cameron Dupuy (14)? accordeon (zoon van Michael Dupuy ? geweldige zanger en bassist/gitarist) Luke Huval (14)? zang en gitaar, accordeon ( zoon van Terry Huval Jambalaya Cajun Band-gitaar/fiddle/lapsteel ) Philip Huval(17) – gitaar
De vaders slaan ook een partijtje mee hier en daar, maar de knullen doen het leeuwendeel. Luke Huval had ik tijdens ons tweede bezoek ook al een keer gehoord. Ik hoop dat ze wel goed hun best op school doen, want het is in deze muziek ook in Louisiana niet velen gegeven om met muziek in je onderhoud te voorzien. De leeftijden zijn van vorig jaar toen de CD is opgenomen.
01-02-2013 Preston Manuel and Chuck Guillory,
In mijn geliefde geboortestad zijn een aantal voor mij buitengewoon aantrekkelijke winkels, waar ze grammofoonplaten verkopen. De verkoop van vynil zit weer enigszins in de lift en zowat elke nieuw gemaakte CD worden ook als grammofoonplaat op de markt gebracht. Mijn favoriete winkel is Recordfriend en daar wil ik nog wel eens een Cajun ? LP vinden. Een van mijn aanwinsten is een LP van fiddler Chuck Guillory(1919) en gitarist zanger Preston Manuel(1915) met de beroemde naam Grand Texas uit 1988. Op de LP spelen ook de broers Doucet mee en tevens Tina Pilione , die dagelijks Marc Savoy helpt met het bouwen van accordeons. Beide heren hebben hun sporen ruimschoots verdiend in de Cajun-muziek en hebben in teveel bands gespeeld om op te noemen. Chuck is vanaf 1958 een aantal jaren gestopt met optreden en zijn eerste gitaar verkreeg Preston door een ruil. Een geweer tegen een gitaar.
27-01-2013 Hadley Castille,
Hadley J Castille was een Cajun-fiddler afkomstig uit een Frans sprekende famile uity Leonville, Louisiana en leerde van zijn negende jaar vioolspelen van zijn vader. Geboren in 1933 en vorig jaar op 25 october overleden. Hij was niet lang geleden nog op tour door Frankrijk met zijn band. Hadley was een kampioen op de fiddle en altijd trouw gebleven aand de traditionele stijl van fiddle spelen. Als je zoekt op youtube naar Hadley zul je zelden of nooit een fragment tegenkomen waar een accordeon(maar wel een elektrische giteer) een rol speelt, omdat Cajun muziek oorspronkelijk viool-muziek was. De laatste jaren speelde hij veel samen met zijn kleindochter Sara Jayde Williams en zijn zoon Blake. Ik heb alleen maar een kerst-cd van hem en dat hebben we pas achter de rug, dus ben ik wat gaan zoeken op youtube. Hadley was , zoals veel Cajun-muzikanten ook een groot voorvechter van het behouden van zijn eigen taal en cultuur en op de geluids opname , opgenomen tijdens een optreden in het Liberty Theater in Eunice wordt hij ge?nterviewd door Pete Bergeron(ook zo’n voorvechter) over het feit dat het tijdens zijn jeugd verboden was om Frans te spreken op school. Het lied, deels in Engels , is een aanklacht tegen dat verbod. Hadley heeft jarenlang bezeoeken gebracht aan scholen om uit te leggen dat het belangrijk is om nooit je eigen cultuur te verwaarlozen.
22-04-2012
Zoals de meeste mensen wel weten zitten er aan een accordeon twee kanten en dat geldt voor alle instrumenten die vallen onder de accordeon. Dus chromatisch met pianoklavier of knoppen als ook alle typen trekzakken. Normaal gesproken zit, als je het instrument voor de buik hebt om te bespelen, aan de rechterkant de melodie-kant en aan de linkerkant de zogenaamde baskant. Die baskant wordt altijd op gevoel gespeeld, want het is bijkans onmogelijk om daar te zien wat je aan het doen bent. Bij een Cajun?accordeon zijn er maar twee basknoppen dus daar valt het wel mee en bij twee-en drie rijers loopt het op naar 8 of twaalf basknoppen. Bij chromatische instrumenten wordt het pas echt lekker, want daar zijn de meest gebruikte instrumenten voorzien van 80, 96 of 120 basknoppen. Mijn makke is dat zowel in Cajun als Zydeco de baskant een beetje het ondergeschoven kindje van het genre wordt. Steeds meer muzikanten gebruiken die baskant niet en laten de lage tonen over aan de drums en de basgitaar en daadoor wordt de accordeon baskant een beetje weggedrukt in het klankbeeld. Alleen bij traditionele Cajun wordt de baskant nog gebruikt. Clifton Chenier was een grootmeester op zowel de baskant en ook de ooit in Raamsdonksveer spelende Chris Miller kan er een houtje van. Ik zal tijdens het festival goed in de gaten houden wat er zoal op de baskant gespeeld wordt en misschien ga ik me in toekomst wel ontpoppen als de baskantpolitie
08-04-2012 David Greely,
Hij is vooral bekend als het maatje van Steve Riley en medeoprichter van de Mamou Playboys. Hun eerste ontmoeting dateert uit eind jaren tachtig op een jam-sessie in de winkel van Marc Savoy in Eunice. Steve Riley was toen 18 jaar oud en David zal iets ouder geseest zijn. Ook Dennis McGee was aanwezig en die was toen 95 jaar oud. Kort na deze ontmoeting hebben beide jongemannen hun band opgericht en nu vele cd’s later bestaat de band nog steeds. De makkers hebben heel veel research gedaan en veel betekent voor de Cajun cultuur. David heeft inmiddels de band verlaten omdat hij teveel last kreeg van zijn gehoor tijdens optredens, maar dat wil niet zeggen dat hij zit te niksen. Integendeel. Hij is druk met lesgeven en doet veel optredens, maar veel kleinschaliger dan met Steve. Optreden doet hij solo, met Joel Savoy, in de groep Gumbojet (trio) volledig akoestisch en ook met Marce LaCouture met Creool en Cajun zang. Tijdens een zoektocht op youtube vond ik toch weer een paar prachtige beelden en geluid. Samen met Steve Riley in Nunu’s Restaurant in Arnaudville en wat hij vaker doet is met Joel Savoy fiddle tunes ten gehore brengen en dan zeker van Dennis Mcgee.
28-01-2012 Uitstapje naar Emmylou Harris,
Ooit was er een tijd dat ik een groot liefhebber was van Country and Western muziek en van Emmylou Harris ben ik vanaf haar samenwerking met Gram Parsons altijd een grote fan gebleven en mijn belangstelling voor Country en aanverwante stijlen zal altijd voortduren. Ik jaag anderen graag op de kast door te beweren dat zij de beste zangeres ter wereld is en die komen prompt met het slappe liedje Mr Sandman op de proppen. Ik vind het dus wel en ze verdient deze kwalificatie in mijn ogen zeker, want zij is ??n van de meest gevraagde artiesten om bij opnames voor CD/LP’s een tweede stem te komen meezingen. Bob Dylan, Neil Young, Ryan Adams, Mark Knopfler, Bruce Springsteen, Elvis Costello deden een beroep op haar. In haar eerste eigen band zaten twee voormalige muzikanten uit de band van Elvis, wie kent hem niet, te weten gitarist James Burton en pianist Glen D. Hardin. Ook zijn diverse leden vanuit haar begeleidingsbands doorgestoomd naar een succesvolle solocarrierre als Country-ster. Wat heeft dit in hemelsnaam met Cajun te maken ? In mijn verzameling LP’s en CD’s vond ik dus wat nummers van Emmylou die of een Cajun lied zijn of zeer zijn ge?nspireerd door het genre uit Louisiana. Is dat wat we willen of had ze het beter kunnen laten ?
21-01-2012 Dromen,
Afgelopen week droomde ik het volgende. Mijn baas vroeg of ik even langs wilde komen op zijn kamer en toen ik binnenkwam zei hij, » Ga zitten ouwe kostenpost » en hij ontvouwde een plan voor de toekomst dat er voor mij heel gunstig uitzag en waarin ik mij helemaal kon vinden . Eindelijk stoppen met werken na 46 jaar trouwe dienst, maar het geheel werd wreed verstoord door de wekker. Zelfs als daar traditionele Cajunmuziek uit komt. Ik vind Wayne Toups een geweldige muzikant en ik heb hem vorig jaar live gezien en een wens van mij was dat hij weer eens terugging naar de traditionele Cajun. Zeker nadat ik een filmpje van hem had gezien waarop hij alleen accordeon zat te spelen en ik toevalligerwijs ook nog een oude LP van hem op de kop had getikt. Nou deze droom is dus wel werkelijkheid geworden met de CD , The Band Courtbouillon met Wayne, Steve Riley, Wilson Savoy en Eric Frey. Drie geweldige accordeonisten, waarvan er twee ook nog zeer goede fiddlers zijn en gitaar spelen ze ook alledrie. Eric Frey beperkt zich tot de lage noten en speelt de bas. De naam van de band is ook wel grappig, omdat Courtbouillon de benaming is van een vegetarische bouillon, al koken ze er wel vlees, vis, kreeft en wat al niet meer in. Dus kunnen we nog niet spreken van een vegetarische Cajun-CD.
08-10-2011 Savoy Family,
Marc Savoy is iemand die zijn hele leven bezig is om de cultuur waarin hij is opgegroeid uit te dragen. Hij doet dat met zeer veel overtuigingskracht en ik lees in een boek over Cajun en Zydeco muzikanten dat hij zelf vindt dat hij voortdurend in oorlog is tegen de krachten die de Cajun-cultuur aan het ondermijnen zijn. Hij hecht buitengewoon aan de wijze van leven met doordeweeks werken en in het weekend altijd muziek en eten in de tuin. Ook spreekt hij de hoop uit dat zijn kinderen en kleinkinderen de cultuur blijven kennen en het lijkt er op dat hij wat dat betreft een gelukkig man moet zijn. Drie van de vier maken muziek en de jongste dochter is fotografe. De broers Wilson en Joel zijn beide multi-instrumentalisten en spelen beide in topbands, dochter Sarah kennen we ook en zij woont in Frankrijk, waar zij haar eigen band heeft. Sarah draagt ook een steentje bij door het geven van Cajun-kooklessen , Joel is naast muzikant ook electronica- en geluidstechnicus met eigen studio , helpt veelvuldig bij de fabricage van de Acadian-accordeon en Wilson heeft een eigen filmstudio.
Het kiezen van muziek is in dit geval wel een probleem en ik ga deze keer voor de introverte zoon en dat is Joel Savoy, die bijna een tegenpool is van broer Wilson en zus Sarah. Hij speelt in de Red Sticks Ramblers (old time), de Savoy Family Band en heeft een schitterende CD gemaakt met Linzay Young en Jesse L?ge. In deze eeuw muziek zoals dat 90 jaar geleden ook al gemaakt werd.
Michot,
Bij toeval kwam ik van de week op Wikipedia even item tegen over Louis J. Michot, de vader van leden van Les Freres Michot en ook grootvader van twee leden van de Lost Bayou Ramblers. De zonen zijn Rick, Mick en Bobby Michot(gezin van 10 kinderen) en Andr? en Louis zijn de kleinkinderen. De opa was geboren in 1922 en hij was een Cajun die het voor de afwisseling maar eens hogerop zocht, want van de meeste Cajun muzikanten die ik ken komen beroepen naar voren als boer, mechanici?n, schoolbuschauffeur, meubelverkoper en zo meer. Het zijn overigens beroepen waar helemaal niets mis mee is. Hij ging van school om te dienen in het leger in 1943 en na de oorlog is hij gestart met allerlei bedrijven die eigenlijk allemaal redelijk succesvol bleken te zijn. Hij ging daarbij uit van het volgende, je kunt een bedrijf starten met geen cent en je hoeft er ook geen diploma’s voor te hebben.
Z’n eesrte ondernemeing was een drive in theater gevolgd door een sportkledingzaak, gebouwenreinigingsbedrijf, Burger Chef fast food keten, verzekering, ?. Om een lang verhaal kort te maken kwam hij ook in de politiek terecht en wel voor de democraten en op 84 jarige leeftijd nog steeds directeur van het Michot familie bedrijf. Ook zonen Mike en Rick bekleden politieke functies als rechter en state senator, maar wel voor de republikeinen.
Hoe Roy Fuselier aan een accordeon kwam.
Ik was 10 jaar toen ik startte met accordion spelen. Onze buurman Sosthene Saucier speelde accordeon en ik mocht die man erg graag en ik keek altijd naar zijn rechterhand om de kunst af te kijken en ook leerde hij me veel. Volgens mij was hij niet de beste speler van de wereld, mar ik luisterde er graag naar. Toen er een dansavond was kwam er een rijtuig aan , waarop iemand accordeon zat te spelen. Mijn vader vroeg wie het was en nodigde de man uit om wat te komen spelen en ik was er als de kippen bij om ook bij hem de kunst af te kijken. Toen hij pauzeerde en een sigaret opstak, mocht ik de accordeon pakken en spelen. De vreemdeling vroeg of ik een accordeon had, maar die had ik niet.
Hij riep mijn vader en zei , « het is je zoon die speelde » Pas nadat ik het nog een keer speelde geloofde mijn vader de man. Mijn vader wilde de accordeon kopen en bood de man 2 dollar. Het werd een potje loven en bieden, tot de man zei, « als je zo gek bent om me 3,5 dollar te betalen, geef het dan maar » En mijn vader kocht de accordeon voor 3,5 dollar en ik kon me helemaal op het instrument storten. Heel kort nadien kocht mijn vader een viool voor mijn broer en hij zei, « ik wil de hele band in huis hebben »
Roy heeft z’n eigen band gehad en ook gespeeld in de Mamou Hour Cajun Band met ook Revon Reed en Sady Courville (zwager van Dennis McGee)
Aldus Roger and the Lafayette Playboys.
Aldus Roger (1915-1999) startte op 8 jarige leeftijd met accordeon spelen. Zijn vader vond het maar niets , maar hij leende een trekzak en speelde sneaky in de schuur. Ook Aldus is een grote jongen uit de jaren 50 en 60. Hij trad jarenlang op in een TV-show op de KLFY- tv station. Op youtube staan twee prachtige opnamen van die uitzendingen en daarop hoor je de Bosco Stomp en de Hicks Wagon Wheel Special. Even zoeken op Aldus Roger. Fantastische bespeler van de eenrijer met een geweldige drive en snelheid. In zijn band speelde jarenlang de grote cajunsteeler Philip Alleman op de steelgitaar.
Lionel Leleux (1912-1996)
Zoals veel mensen , die Cajun en Zydeco muziek kennen, weten, zijn er tegenwoordig nogal wat bouwers van Cajun accordeons in Louisiana en die worden bespeeld door zowel Cajun ? als Zydeco muzikanten. Dit is ontstaan omdat tijdens de 2e wereldoorlog de aanvoer van Duitse accordeons nogal stokte. Niet alle bouwers zijn eminente spelers, maar Marc Savoy is natuurlijk heel erg bekend en Junior Martin is een steelgitarist en van Larry Miller is ook niet echt bekend dat hij accordeon speelt. Dat er ook vioolbouwers zijn is over het algemeen minder bekend. Lionel Leleux is wel de bekendste en hij was ook een buitengewoon goede violist. Veel Cajun fiddlers hebben hun eerste streken op een sigarenkistfiddle gemaakt. Lionel heeft gespeeld in de band van Joe Falcon en later met een andere grootheid Lawrence Walker. Na de dood van Lawrence heeft hij er ook voor gezorgd dat Don Montoucet is gaan optreden. Een fiddle bestaat uit ongeveer 70 onderdelen en Lionel heeft er in zijn leven 34 gebouwd en veel gerestaureerd. Hij heeft zijn vakkennis ooit overgedragen op John Vidrine. Solo projecten heeft hij bij mijn weten nooit gemaakt, dus twee nummers van Lawrence Walker and the Wandering Aces.
Walker Special
Valse de Malchanceux
16-01-2011 Donnez moi ma Chapeau of Atrappe ma Chapeau, (Angelas LeJeune)
Prachtige klassieker van voor de tweede wereldoorlog en vele malen vereeuwigd.
Het lied verhaalt over een stel geliefden , waarvan de man wil vertrekken, omdat de ouders van de jongedame hem niet zo zien zitten, maar hij wil toch wel zijn hoed meenemen.
In het ene geval is aangeven voldoende en in het andere geval moet er gegooid worden, omdat er waarschijnlijk haast geboden is.
Versie 1 is een versie van een CD van het Smithonian Instituut.
Het Smythoninian is een hele grote instelling waar men uitermate goed op het erfgoed let.
Angelas is een neef van Iry LeJeune.
Iry had grote successen met door Angelas geschreven nummers
1.Hadley Fontenot, Sady Courville en Preston manuel.
Speciaal voor jullie gooi ik er een zydeco versie tegenaan.
2.Geno Delafose.
28-11-2010 Jambalya,
Bijna iedereen kent het lied Jambalaya van Hank Williams/ Moon Mullican in een zekere uitvoering, want het is een van de meest opgenomen nummers en er zijn zoetsappige versies(Carpenters) tot wat meer rockachtige uitvoeringen met voor mij de uitvoering van de Nitty Gritty Dirt Band als mooiste, maar de versie van Hank Williams is onge?venaard. De tekst van het lied gaat over het leven in de Swamps van Louisiana. De titel van deze klassieker is de naam van een gerecht uit de Cajun-keuken en simpel gezegd is het rijst, groente en vlees. De smaak van het gerecht is in vergelijking met wat hier gangbaar is in te delen in de meer pittige, zeg maar hete gerechten. Wat veel mensen niet weten is dat Hank Williams dit nummer schreef nadat hij een origineel Cajun lied had gehoord. De naam van dat nummer was Grand Texas en het ging op een volstrekt andere manier over het leven en wel over iemand die een ander verlaat om in het grote Texas te gaan wonen. Grand Texas is geschreven door ene Julius Lamparez, alias « Papa Cairo » en hij heeft het opgenomen met de band van Chuck Guillory in een beetje Western Swing stijl. Ook is er een een heuse vertaling van de Williams tekst en die is behoorlijk letterlijk. DL Menard is later gelukkig weer geinspireerd Hank Williams en dat heeft ons La Porte d’en Arriere opgeleverd en nog veel meer.
03-10-2010 Goldman Thibodeaux,
?
Dit is weer even uitstapje naar de tussenvorm van Cajun en Zydeco. Door het gebruik van viool lijkt deze variant van Goldman Thibodeaux meer op Cajun dan op Zydeco. Een drumstel, nou ja een drumstel, aanwezig en dat wordt dermate bescheiden bespeeld.
Goldman is geboren in 1932 ?in een gehucht tussen Lawtell en Lewisburg. Zijn ouders waren sharecroppers (letterlijk halfbouwer) en dat schijnt ?de garantie te geven voor een muzikale loopbaan, want ik kom wel heel vaak tegen dat een Cajun/zydeco muzikant sharecroppers als ouders heeft. Hij heeft zelf hetzelfde werk gedaan als zijn ouders en is ook constructiewerker geweest. Hij heeft zowel Engels als Creole-French van z’n moeder geleerd en hij leert dit nu ook nog steeds aan jonge mensen. Hij is pas op z’n 52-ste accordeon gaan spelen.
De muziek van Goldman Thibodeaux ?kan gezien worden als de hedendaagse versie van de muziek die Amedee Ardoin maakte in de jaren 20,30 in de vorige eeuw, maar ook van Boi Sec Ardoin, Canray Fontenot, Calvin Carriere,??. Ik denk dat deze muziek ook van invloed is geweest op de Zydeco van tegenwoordig. Goldman , ook wel de The Creole Encyclopedia genoemd, houdt deze muziek levend en aangezien jonge muzikanten als Cedric Watson graag met hem musiceren, hoeven we niet zo bevreesd te zijn dat deze bijzondere muziekvorm uitsterft.
19-09-2010 Harry Trahan,
?
Hij is de vader van Lisa Trahan, die deel uitmaakt van de Magnolia Sisters en ?als ex van Mitchell Reed ?ook in allerlei andere projecten betrokken is geweest. Mijn eerste kennismaking met hem was op een DVD, die ik van iemand had gekregen. Daar zat hij tijdens een jamsessie enkele walsen ten gehore te brengen en wat mij opviel was dat hij een zeer aparte stijl van spelen had. Wars van opsmuk, maar wel buitengewoon ritmisch en dan vooral de manier waarop hij walsen speelde. Harry, die na het werk overdag, ‘s avonds ?bars en restaurants van muziek voorzag. Nadat hij gestopt was met het spelen in de dancehalls speelde hij vooral op jams thuis in de tuin en waar dat maar kon. Dankzij zijn dochter en voormalige schoonzoon heeft hij toch een CD kunnen maken en de titel van die CD is A la Maison. De CD geeft een beeld van wat er tijdens die jamsessies allemaal gespeeld werd en dat beperkte zich niet tot Cajun alleen. In deze moet de cajun politie dus even een oogje dicht doen, maar het oog wil ook wat.
05-09-2010 Calcasieu
?
Is een zogenaamde parish in het uiterste westen van Louisiana en gesticht in 1840. De grootste stad van deze verzameling van steden, dorpen en gehuchten is Lake Charles. Ook deze naam heeft natuurlijk een Cajun wals en ook een Two Step. De wals is verreweg de bekendste van de twee en is geschreven door Iry LeJeune. Calcasieu is afgeleid van het Atapakaanse woord « quelqueshue » en in die taal betekende dat Crying Eagle en dat was ook de naam van een beroemd Atapaka stamhoofd en blijkbaar een verdrietig type. Ook de Calcasieu River is natuurlijk vernoemd en heette eerst Rio Hondo (Deep River) Zoals zoveel streken in Amerika is dit gebied onrechtmatig eigendom geweest van de Spanjaarden, Fransen en Engelsen. Het is ook een toevluchtsoord geweest van geboefte uit alle richtingen en ook heeft het nog tot conflicten geleid tussen het toenmalige Amerika en Spanje .
22-08-2010 Ray Abshire,
?
Deze gigant heb ik dan eindelijk in het echt mogen aanschouwen en voor mij was het ??n van de hoogtepunten van mijn Louisiana reis. Al meerdere keren is hij in Europa geweest en daar bij heeft hij vooral Scandinavi? aangedaan en ook in Engeland is hij geweest. Tijdens een festival in K?ge, nabij Kopenhagen heeft hij een aantal keer workshops gegeven. Behalve een voortreffelijke accordeonist, is hij ook een zeer goede leraar.
Opgegroeid in de jaren vijftig en als jongeman bij de Balfa Brothers gespeeld gedurende het midden van de jaren zeventig van de vorige eeuw. Hij is een tijdje uit beeld geweest, maar is wel altijd blijven spelen en heeft achter de schermen wel veel voor de Cajun muziek betekend.
Deze eeuw heeft hij twee prachtige CD’s het licht laten zien en de stijl is altijd die van lang vervlogen tijden gebleven. Hij treedt dus ook weer veelvuldig op en hij heeft altijd de beste muzikanten om zich heen. Zijn band bestaat bijna altijd uit twee violisten ( Courtney Granger, Kevin Wimmer, David Greely, Brendon Moreau,?..) een gitarist en tegenwoordig ook een akoestische bas en die laatste twee zijn tegenwoordig vaak zijn zoons.
Balfa Toujours doet geregeld een beroep op hem als accodeonist, omdat Dirk Powell de wereld rondreist als begeleieeder van Joan Baez. Verwacht geen spetterende show , want ze zitten zoals vroeger gebruikelijk op een rijtje op eenvoudige stoeltjes hun muziek te maken, die vooral bedoelt was om de mensen te laten dansen. Het ritme moest in orde zijn en dat is het natuurlijk ook door zijn zeer dynamische spel en het voortdurende ritme spel ??n van de twee fiddles.
?
01-08-2010 Ray Landry,
?
Tijdens een optreden van Sheryl Cormier werd iemand het podium opgeroepen. Het was natuurlijk een vriend en hij mocht een paar nummers meedoen om de echtgenoot van Sheryl enigszins te ontlasten. Het was Ray Landry ?en ik vind hem de koning van de wals, omdat er op een nieuwe CD van hem veel meer walsen staan dan gebruikelijk.
Ray Landry en Friends en het zijn er een paar.
Dexter Ardoin, Al Berard and his daughter Maegan Berard, Helen Boudreaux, Sheryl Cormier and her son Russell Cormier Jr., Henry Hample, Terry Huval, Junior Martin and his grandson Joel Martin, Mason Menard, Andr? Michot, Blake Miller, Mitch Reed, Faren Serrette, Drew Simon, Robert Sonnier, and Harry Trahan and his daughter Lisa Trahan.
Hij schijnt in LA wereldberoemd te zijn , maar ik kende hem alleen maar van internet. Hij heeft zeer veel gedaan om de Cajun-cultuur uit te dragen en is jarenlang een drijvende kracht geweest binnen de CFMA (Cajun French Music Association) Een ambassadeur van de goede zaak, zullen we maar zeggen. De Cd is genaamd « Mes raciness cadien sont creaux « (My Cajun Roots Are Deep).
17-07-2010 Austin Pitre,
?
Ik had al wat muziek van Austin van internet geplukt en ook hier en daar wat op verzamel cd’s. Ook hij is ??n van de old guys, die heeft bijgedragen aan de popularisering van Cajun. Bij ons eerste bezoek aan de Wall-mart in Breaux bridge onmiddellijk naar de CD schappen gerend om te kijken of er nog iets te halen viel. Ik stuitte tot mijn grote ongenoegen op een CD van de oude meester Austin Pitre. Was nog een aanbieding ook , dus hebben die kip.
Austin is geboren in 1918 in Ville Platte en kreeg van zijn vader een accordeon toen hij zes jaar werd en de verwachting was dat hij zijn vader zou gaan assisteren bij het spelen ?op de dansavonden in de stadjes in de buurt. Op z’n elfde was Austin bekwaam genoeg om mee te spelen en hij speelde op die avonden tot diep in de nacht. In die periode is hij ook fiddle gaan spelen en je raadt het al, dat ging hem ook al niet slecht af. Hij was de eerste die zijn accordeon staand bespeelde zonder draagband en hij was befaamd om de trucs die hij met de trekkast uithaalde. Daar is aardig wat kracht voor nodig! Wat we Curtis Courbello met de viool hebben zien doen, dat deed Austin met zijn accordeon. Dus achter zijn rug, op zijn hoofd, tussen zijn benen,???. Hij heeft vooral in Louisiana opgetreden, maar vlak voor zijn dood in 1981 heeft hij nog een tournee door de Verenigde Staten gemaakt. Ook is hij lange tijd automonteur / dealer / handelaar geweest.
10-07-2010 Geocaching
Deze week maken we even uitstapje naar een hobby van vele mensen op deze aardkloot. De naam van de hobby is Geocaching. Geo staat voor moeder aarde caching is zoiets als zoeken naar een schat. De letterlijke vertaling van cache is geheime bewaarplaats. Om de plek te vinden heb je wel hightech spul nodig in de vorm van een GPS-systeem en dat kan met een moderne geavanceerde mobiel of een GPS-systeem voor wandelaars en fietsers. Er is een internetsite ?waar je alles kunt vinden over dit raadselachtige gebeuren.
?http://www.geocaching.com/
Op die site vind je door beoefenaars van deze hobby opgestelde documenten, waarin allerlei soorten manieren worden beschreven om de schat te vinden. Dat varieert van eenvoudige puzzels tot ingewikkelde wiskundige vraaagstukken, van stadswandelingen tot speurtochten of gewoon een zogeheten oprapertje. Het mooie van dit alles is dat je op plekken komt waar je nooit uit je zelf naar toe zult gaan, omdat alles wordt samengesteld wordt door mensen die goed thuis zijn in de omgeving waar je zoekt.
In Louisiana hebben wij dus ook aardig wat van die caches ?gedaan en dat was soms niet ongevaarlijk , omdat de plekken nogal eens afgelegen zijn en bij voorkeur in ?bos en hei. Dus als je gaat lopen zoeken op een snaketrail langs de Bayou Vermillion(Lafayette) is dat niet geheel van gevaar ontbloot als je de alligators niet meerekent. En ook de plaatselijke bevolking is er niet altijd van gediend, « What are you doing on my property » Als je de cache hebt gevonden moet je in een boekje opschrijven dat je er geweest bent en later op internet dat nogmaals doen.
De afmetingen van de caches zijn verschillend en gaan van fotoroldoosje tot een zeer grote waterdichte metalen munitieboxen, die weelderig gevuld zijn met allerlei geschenken. Niet bepaald een muzikaal onderwerp, maar wel een toepasselijk stukje muziek.
?
Viens me chercher (Kom me zoeken) van Jesse ?Lege en Edward Poullard en Bayou de Vermillion van DL Menard.
20-06-2010 Don Montoucet,
?
In navolging van vorige week ga ik het nu over de andere grootheid hebben, die ook op ??n van de jams aanwezig was. Ik ben twee keer op een jam in Scott geweest en de eerste keer was het er erg stil, qua muzikanten en ze waren blij met mijn komst, want er was geen accordeonist die avond. Na afloop kreeg ik, als beloning, van de zoon (Terry) van Don Montoucet een CD van zijn vader in mijn handen gestopt.
Don Montoucet is geboren in 1925 en heeft zeer veel beroepen uitgeoefend. Monteur, timmerman, electricien ,lasser, loodgieter,metselaar, smid en niet te vergeten Schoolbus-chauffeur en dat was Dewey Balfa ook ooit geweest. Het meeste heeft hij van z’n vader geleerd, die ook een vakman was. Dankzij zijn vaardigheden als smid kon hij in navolging van zijn grootvader triangels maken, waarvoor hij het staal van oude landbouwwerktuigen , zoals hooivorken gebruikte. Die grootvader is trouwens overleden aan de verwondingen, die hij had opgelopen in een duel in het plaatsje Cankton.
Beide ouders speelde accordeon en Don heeft eigenlijk tot 1973 alleen thuis gespeeld tijdens feesten, bbq’s en als hij zin had. In 1973 overleed Lawrence Walker aan de gevolgen van een hartaanval en zat zijn band zonder accordeonist en de fiddler van de band vroeg Don om zijn plaats in te nemen,
Bescheiden zei Don dat hij daar niet goed genoeg voor was, maar in de praktijk bleek dat nogal mee te vallen.
Dat hij geen koekebakker was, blijkt wel uit het feit dat hij mensen als Steve Riley en Kevin Naquin les heeft gegeven, Toen de laatste nog een baby was, heeft Don met z’n vrouw op hem gepast. Dankzij Kevin is er toch een CD gemaakt met Don Montoucet als accordeonist.
13-06-2010 DL Menard
Doris Leon Menard alias The Cajun Hank Williams, The Back Door Man, The Bard of Erath. Hij is een van de artiesten die de Cajun muziek op de wereldkaart hebben gezet. Geboren in 1932 in ?Erath en daar woont hij nog steeds. Z’n hele leven muziek gemaakt en verder de kost verdient met allerlei baantjes , bijvoorbeeld pompbediende, totdat hij een eigen bedrijf (one-man-factory) is begonnen. Hij maakte in dat bedrijf schommelstoelen, zoals ze nog steeds overal te koop zijn in heel Amerika.
Zijn grootste hit was La Porte En Arriere (The Back Door) en van dat nummer zijn in 1962 alleen al 500.000 exemplaren verkocht en is waarschijnlijk het meest gespeelde/opgenomen Cajun nummer al is ook Jolie Blonde daar een kandidaat voor. Zijn gitaarspel is voor Cajun begrippen wel bijzonder, omdat hij bij de akkoord overgangen allerlei basloopjes speelt en dat is bij Cajun muziek niet zo gangbaar. Hij doet het omdat hij nogal beinvloed is door Hank Williams, dus zodoende klinkt hij soms aardig richting Country and Western.
Ik heb een galerij van rare bijzondere stemmetjes en daar neemt hij vanzelfsprekend een dominante plaats in. Een maand geleden heb ik de eer gehad om tijdens een jamsessie in Scott (LA) naast hem te mogen zitten spelen en natuurlijk hebben we ook zijn grootste succesnummer zitten spelen. Zijn nieuwste CD is echt een pracht CD en ik zie het een beetje als een soort biografie van DL. Alle liedjes gaan over plekken en gebeurtenissen uit zijn leven. Hij is ook een echte entertainer op het podium en zit vol met allerlei grappen en je zou hem kunnen zien als de Johan Cruyff uit LA, omdat hij ook nogal wat wijsheden te berde kan brengen en in LA noemen ze dat een DL-isme.